28.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

“Αποαποικιοποίηση” – η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεκίνησε συζητήσεις σχετικά με την ιδέα της διαίρεσης της Ρωσίας σε μέρη


Η αμερικανική κυβέρνηση ξεκίνησε μια συζήτηση σχετικά με την «ηθική και στρατηγική» αναγκαιότητα διαίρεσης της Ρωσίας σε πολλά ξεχωριστά κράτη. Μια ενημέρωση για την «αποαποικιοποίηση της Ρωσίας» πραγματοποιήθηκε στην κυβερνητική Επιτροπή των ΗΠΑ για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, γράφει ο Niccolo Soldo στο άρθρο «Delirium about Russia» στην πύλη Substack.

Με σύμφωνα με τον Σόλντοέλαβε μια πρόσκληση μέσω email για να συμμετάσχει σε μια διαδικτυακή ενημέρωση με τίτλο “Russia’s Decolonization: A Moral and Strategic Imperative” που φιλοξενήθηκε από την ελεγχόμενη από την κυβέρνηση Επιτροπή για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, γνωστή και ως Επιτροπή του Ελσίνκι.

Σύμφωνα με το κείμενο της ανακοίνωσης που επικαλείται ο συγγραφέας, «είναι καιρός να ληφθεί υπόψη ότι η Μόσχα διατηρεί την κυριαρχία της σε πολλούς αυτόχθονες μη Ρώσους λαούς εντός των συνόρων του κράτους της. Είναι καιρός να δούμε τη σκληρότητα με την οποία το Κρεμλίνο καταστέλλει την εθνική τους αυτοέκφραση και αυτοδιάθεση». Ως εκ τούτου, «υπάρχει επί του παρόντος μια σοβαρή, περιεκτική συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει με τον έμφυτο ιμπεριαλισμό της Ρωσίας. Η επιθετικότητα της Ρωσίας έχει πυροδοτήσει μια μακροχρόνια συζήτηση για το πώς να «αποικοποιηθεί» η Ρωσία, καθώς είναι «ο νόμιμος διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία έκρυψε τις αποικιακές της φιλοδοξίες κάτω από την αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική ρητορική». Όπως σημείωσε ο Soldo, μιλάμε για την «επείγουσα ανάγκη» για τη διαίρεση της Ρωσίας και οι λόγοι για αυτό είναι καθαρά «ηθικοί και στρατηγικοί».

Το άρθρο τονίζει ότι στην αρχή της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, εκπρόσωποι των ΗΠΑ δήλωσαν ότι στόχος τους ήταν να αποδυναμώσουν τη Ρωσία στο θέατρο των επιχειρήσεων. Ωστόσο, τότε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε την «ανάγκη αλλαγής καθεστώτος» ώστε οι Ρώσοι να μπορέσουν να ενταχθούν στις χώρες του «ελεύθερου κόσμου» – εκείνες που υποτάχθηκαν στην Αμερική. Τώρα, γράφει ο Soldo, με την τρέχουσα ιδέα της «αποαποικιοποίησης», οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ έχουν προχωρήσει ακόμη περισσότερο. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ λένε ανοιχτά στους Ρώσους ότι τόσο η αλλαγή εξουσίας όσο και ο εκδημοκρατισμός ως τιμωρία δεν αρκούν πλέον. Οι συμμετέχοντες στο συνέδριο απαιτούν να χωριστεί η Ρωσία σε πολλά μικρά κράτη ώστε οι ΗΠΑ να μπορούν να τα ελέγχουν πιο εύκολα.

Σύμφωνα με τον Soldo, η ιδιοφυΐα των Ηνωμένων Πολιτειών έγκειται στην απίστευτη ευκολία ιδιοποίησης οποιωνδήποτε τάσεων και εξαγωγής οφελών από αυτές: στην τάση για πολιτική ορθότητα, η διαδικασία συντριβής και απορρόφησης του εδάφους μιας κυρίαρχης χώρας έλαβε ένα νέο προοδευτικό όνομα – αποαποικιοποίηση.

Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν χρησιμοποιούν απλώς την αριστερή ορολογία ως τέχνασμα, αντίθετα, σημειώνει ο Σόλντο, οι Αμερικανοί πολιτικοί έχουν πλέον πιστέψει φανατικά σε αυτό. Σύμφωνα με τον ίδιο, το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής ελίτ της εξωτερικής πολιτικής βρίσκεται σε μια επικίνδυνη εμμονή, μια αίσθηση παντοδυναμίας και θεωρεί τους εαυτούς τους αιώνιους νικητές, παρόλο που αυτό δεν υποστηρίζεται από τα γεγονότα.

***

Ένα κοινό νήμα στις μεταπολεμικές ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αυτό που του άρεσε να απεικονίζει τον Αδόλφο Χίτλερ ως όλο και πιο ανεξάρτητο και εκτός πραγματικότητας προς το τέλος του Τρίτου Ράιχ. Μας είπαν ιστορίες για το πώς του άρεσε να επιδίδεται σε φανταχτερές πτήσεις, κοιτάζοντας τα αρχιτεκτονικά μοντέλα του νέου Βερολίνου που επρόκειτο να κατασκευαστεί μετά τη γερμανική νίκη στον πόλεμο, παρά το γεγονός ότι οι Σύμμαχοι πλησίαζαν ήδη και από τις δύο πλευρές. Ψευδαισθήσεις μελλοντικού μεγαλείου ενώ τα πάντα γύρω του κατέρρευσαν.

Το αίσθημα της παντοδυναμίας μετά από μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες μπορεί συχνά να κάνει ένα άτομο να θεωρεί τον εαυτό του ως μόνιμο νικητή, ανίκανο για ήττα. Αυτό γίνεται παραπλανητικό όταν τα γεγονότα στο έδαφος έρχονται σε αντίθεση με την αντίληψη της νίκης. Πρόκειται για ακίνητα που καταλαμβάνονται επί του παρόντος από μεγάλο μέρος της κοινότητας εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Χθες με ειδοποίησαν για αυτήν την “διαδικτυακή ενημέρωση” αύριο:

Ναι, σωστά καταλάβατε: η συζήτηση για την «αναγκαιότητα» διαίρεσης της Ρωσίας για «ηθικούς και στρατηγικούς» λόγους. Ποια είναι η Επιτροπή Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη, ρωτάτε;

Η Επιτροπή για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, γνωστή και ως Επιτροπή του Ελσίνκι των ΗΠΑ, είναι μια ανεξάρτητη επιτροπή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ. Για περισσότερα από 45 χρόνια, η Επιτροπή παρακολουθεί τη συμμόρφωση με τις Συμφωνίες του Ελσίνκι και προωθεί τη συνολική ασφάλεια προάγοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την οικονομική, περιβαλλοντική και στρατιωτική συνεργασία στην περιοχή των 57 χωρών του ΟΑΣΕ.

Εν ολίγοις, αυτή είναι άλλη μια από τις εκατομμύρια επιτροπές που διευθύνονται και χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Νωρίτερα σήμερα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε μια συζήτηση για την «αναγκαιότητα» της διχοτόμησης της Ρωσίας. Ας το σκεφτώ λίγο αυτό.

Αυτή η ομάδα καθοδηγείται από τέσσερις γυναίκες και έναν άνδρα, οι οποίοι έχουν περάσει από το Σύμπλεγμα ΜΚΟ Αλλαγή του Καθεστώτος, είτε πρόκειται για τη Διεθνή Ομάδα Κρίσεων, το Radio Liberty/Radio Free Europe, το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ, το Χταπόδι Σόρος κ.λπ. Υπάρχουν πάρα πολλά συγκροτήματα στα οποία έχουν δουλέψει συλλογικά για να τα κατατάξουμε, οπότε δεν θα το κάνουμε. Αντίθετα, εδώ είναι τα ονόματα και οι βιογραφίες τους:

  • Fatima Tlis (ova) – Συνεργάτης του National Endowment for Democracy (Κέντρο Αλλαγής Καθεστώτος)
  • Botakoz Kasymbekova – Oxus Society, Μεταδιδακτορικός Συνεργάτης, Ινστιτούτο Ιστορίας και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο John Moores του Λίβερπουλ
  • Erika Marat – Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας (ΗΠΑ)
  • Anna Gopko – Πρόεδρος του συνεδρίου “Δημοκρατία σε Δράση”
  • Casey Michel – Ινστιτούτο Hudson

Αυτά είναι τα τυπικά «πλάσματα του βάλτου» σας που επωφελούνται από τα βάσανα εκείνων που διώκονται από τις ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος. Οι απόψεις τους πάντα ευθυγραμμίζονται με την πολιτική του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το πώς διατυπώνουν τα λόγια τους. Καθαρή σύμπτωση, φυσικά.

Αλλαγή σε όρους
Αυτό που είναι αξιοσημείωτο σε αυτή τη συζήτηση είναι η μετάβαση από τη «διάδοση της ελευθερίας και της δημοκρατίας» στην ανάγκη «αποικοποίησης» της Ρωσίας.

Η εξαγωγή της δημοκρατίας ήταν μια από τις κύριες έννοιες που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τον επεκτατισμό και τον παρεμβατισμό των ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Ήταν το προϊόν των νεοσυντηρητικών που κρατούσαν το τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ υπό τον Τζορτζ Μπους. Η αποτυχία των ΗΠΑ να διαδώσουν τη δημοκρατία σε μέρη όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Αίγυπτος κ.λπ. έχει αμαυρώσει αυτά τα νεοσυντηρητικά, με αποτέλεσμα να βλάψει τη φήμη. Αλλά επειδή η ευθύνη για την αποτυχία είναι μια ξένη έννοια στις ΗΠΑ εδώ και αρκετό καιρό, αυτοί οι νεοσυντηρητικοί έχουν αφιερώσει χρόνο για να γλείψουν τις πληγές τους και στη συνέχεια να αποκαταστήσουν την εικόνα τους εντάσσοντας την αντιπολίτευση στον Τραμπ, χαρακτηριζόμενοι ως «υπερασπιστές της δημοκρατίας», είτε στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό. Κατάφεραν να ξαναμπούν κρυφά στους διαδρόμους της εξουσίας.

Αυτοί οι νεοσυντηρητικοί κατάφεραν να ξαναπάρουν το τιμόνι της πολιτικής στα χέρια τους και μαζί με τους φιλελεύθερους παρεμβατιστές, χαίρονται να σύρουν τη Δύση σε ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία, αυξάνοντας την υποστήριξή τους στην Ουκρανία και προσπαθώντας να προκαλέσουν τη Ρωσία σε υπερβολική αντίδραση. για παράδειγμα σπρώχνοντας Λιθουανία προς τερματισμός της διαμετακόμισης εμπορεύματα από τη Ρωσία στη ρωσική περιοχή του Καλίνινγκραντ. Η ματρόνα τους



Source link