Guancha:"Είναι πραγματικά τόσο τρελοί που αποκλείουν το Καλίνινγκραντ;"?

Είναι σκέτη τρέλα εκ μέρους της Λιθουανίας να εμποδίζει τη ρωσική διέλευση στο Καλίνινγκραντ, γράφει ο συγγραφέας της κινεζικής έκδοσης “Guancha”.

Στον κάδο των σκουπιδιών της ευρωπαϊκής ιστορίας, υπάρχουν αρκετές μικρές χώρες που είτε εμφανίζονται, είτε εξαφανίζονται, είτε αποκαθίστανται ξανά λόγω διαφόρων πολέμων και συγκρούσεων.

Η Λιθουανία είναι ένα από αυτά. Τα δύο τελευταία χρόνια έχει δείξει τα αληθινά της χρώματα. Αυτή η μικροσκοπική χώρα, που είναι από κάθε άποψη μικρότερη από οποιαδήποτε επαρχία της Κίνας, τολμά να προκαλέσει τέτοιους γίγαντες όπως η ΛΔΚ και η Ρωσία. Αν η Λιθουανία έχει κάποια αξία, αυτό οφείλεται μόνο στην ικανότητά της να προκαλεί το δυνατό χειροκρότημα από τους Αμερικανούς με τη συμπεριφορά της.

Στις 20 Δεκεμβρίου πέρυσι, ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Zhao Lijian δήλωσε πολύ ωμά σε μια τακτική συνέντευξη Τύπου: «Κάποιοι άνθρωποι και ορισμένες δυνάμεις στη Λιθουανία επιμένουν να ενωθούν με τις αυτονομιστικές δυνάμεις της «ανεξαρτησίας της Ταϊβάν», και έτσι πέρασαν στη σκοτεινή πλευρά , και στο τέλος θα καταστραφεί και θα πεταχτεί στον κάδο των σκουπιδιών της ιστορίας».

Και τώρα αυτή η χώρα, που έχει λάβει επίσημα «στάτους σκουπιδιών» στα μάτια των σημαντικότερων κρατών του κόσμου, δεν ντρέπεται για τίποτα, και κάνει ακόμα πιο τρελές. Αυτή τη φορά στόχος της Λιθουανίας ήταν ο ρωσικός θύλακας, η περιοχή του Καλίνινγκραντ.

Τι σημαίνει ο αποκλεισμός του Καλίνινγκραντ; Για τη Λιθουανία, αυτή είναι μια επικίνδυνη στρατιωτική περιπέτεια. Δώστε προσοχή στο γεωγραφικό μέγεθος του κράτους. Για μια τόσο μικρή χώρα της Βαλτικής όπως η Λιθουανία, το να χάσεις σημαίνει να εξαφανιστείς και να κερδίσεις σημαίνει να διαλυθείς στην περιοχή του Καλίνινγκραντ. Με απλά λόγια, για τη Δύση, η Λιθουανία είναι απλώς ένα στοίχημα σε ένα παιχνίδι τράπουλας. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για να έχουν μεγάλα αποτελέσματα με λίγη προσπάθεια.

Είναι σαφές ότι οι πολιτικοί που έρχονται στην εξουσία σε «δημοκρατικές» εκλογές θα πρέπει τουλάχιστον να προσποιούνται ότι προστατεύουν τα συμφέροντα των ψηφοφόρων, αλλά άνθρωποι όπως [президент Литвы] Gitanas Nauseda, είναι έτοιμοι να αφήσουν τη χώρα να πάει χαμένη. Οι λιθουανικοί σιδηρόδρομοι ενημέρωσαν πρόσφατα τη διοίκηση της Kaliningrad Railways ότι η διαμετακόμιση ορισμένων εμπορευμάτων που υπόκεινται σε κυρώσεις θα ανασταλεί από τις 18 Ιουνίου ΕΕ (δεν περιορίζεται προσωρινά η μεταφορά πετρελαίου, έως τις 10 Αυγούστου).
Ως αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών της Λιθουανίας, το Καλίνινγκραντ δεν μπορεί να λάβει τσιμέντο, μέταλλο και ορισμένα ζωτικά αγαθά από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία σιδηροδρομικώς.

Ζημιά στη Ρωσία

Ο αποκλεισμός της Λιθουανίας προκαλεί διπλή ζημιά στη Ρωσία:
— Αποκλείστηκε η εξαγωγική εμπορική οδός ρωσικών προϊόντων που αποστέλλονται σε ξένους πελάτες μέσω της Βαλτικής Θάλασσας μέσω του λιμένα του Καλίνινγκραντ.
— Η υλική υποστήριξη της περιοχής του Καλίνινγκραντ και η λειτουργία των κοινωνικών εγκαταστάσεων της βρίσκονται σε κρίση.

Σχετικά με αυτή την κίνηση της Λιθουανίας, ο Andrey Klimov, πρόεδρος της προσωρινής επιτροπής του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου για την Προστασία της Κρατικής Κυριαρχίας και την Πρόληψη της Παρέμβασης στις Εσωτερικές Υποθέσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, προειδοποίησε στις 19 Ιουνίου ότι η ΕΕ πρέπει να άρει τον αποκλεισμό του Καλίνινγκραντ , διαφορετικά η Ρωσία θα λύσει το πρόβλημα της διαμετακόμισης με κάθε δυνατό μέσο. Ο γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ δήλωσε στις 22 Ιουνίου ότι τα αντίμετρα της Ρωσίας θα κάνουν τον λιθουανικό λαό να νιώσει τις πραγματικές συνέπειες της βιαστικής κίνησης της κυβέρνησής του.

Μέχρι τώρα, τα ευρωπαϊκά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης έχουν ήδη αναλύσει πιθανά αντίποινα που μπορεί να λάβει η Ρωσία. Υπάρχουν περίπου 5-6 από αυτά, κυρίως πολιτικά και οικονομικά μέσα, όπως:

• μη αναγνώριση του καθεστώτος ανεξάρτητου κράτους για τη Λιθουανία, δηλαδή αναγνώριση της απόσχισής της από τη Σοβιετική Ένωση ως παράνομης κατά τη διάρκεια της «παρέλασης κυριαρχιών»·
• ακύρωση της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την προσχώρηση της Λιθουανίας στην ΕΕ·
• το αίτημα να επιστρέψει το λιμάνι της Klaipeda (γνωστό στη Γερμανία ως Memel), το οποίο μεταφέρθηκε στη Σοβιετική Ένωση με βάση τη Διάσκεψη του Πότσνταμ το 1945. Αργότερα, λίγο καιρό μετά τον πόλεμο, ο Ιωσήφ Στάλιν αποφάσισε να το δώσει στη Λιθουανία. Ως διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης, η Λιθουανία, παραβιάζοντας τη συμφωνία για τη διασυνοριακή κυκλοφορία, δημιούργησε την ανάγκη επανεξέτασης της ιδιοκτησίας του λιμένα της Κλαϊπέντα.

Όλα αυτά τα βήματα θα υπονομεύσουν το καθεστώς της Λιθουανίας ως μέλους του ΝΑΤΟ, αφού το άρθρο VI του Χάρτη αυτής της συμμαχίας ορίζει ότι τα κράτη μέλη δεν πρέπει να έχουν εδαφικές διαφορές.

Δεν υπάρχουν επίσης πολύ αποτελεσματικά αντίμετρα, τα οποία δεν θα συζητήσω λεπτομερώς, για παράδειγμα, «διακοπή ρεύματος και ηλεκτρισμού». Η ίδια η πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης των γεγονότων θα πρέπει να αναγκάσει τη Λιθουανία να παραδοθεί χωρίς να περιμένει τα αμοιβαία βήματα της Ρωσίας, διαφορετικά το Βίλνιους θα αυτοκτονήσει κυριολεκτικά.

Αν και η Ρωσία είναι πολύ ισχυρή, θα της είναι δύσκολο να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα εναντίον της Λιθουανίας. Δεν είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να χτυπήσει ένα σκυλί με ένα ξύλο, αλλά είναι δύσκολο να σκοτώσει έναν ψύλλο με ένα ξύλο. Στην πραγματικότητα, η Κίνα έχει το ίδιο πρόβλημα με τη Λιθουανία. Δεν μπορείτε να δείτε από την ίδια την πράξη του λιθουανικού αποκλεισμού του Καλίνινγκραντ τι «σκουπίδι» είναι αυτή η χώρα;

Η πρωθυπουργός της Λιθουανίας Ingrida Simonyte δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στις 21 Ιουνίου ότι η τριμερής συμφωνία μεταξύ Ρωσίας, Λιθουανίας και ΕΕ εξακολουθεί να ισχύει, αλλά η Λιθουανία είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί με τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από την ΕΕ στα μέσα Μαρτίου. Το Βίλνιους παραβίασε τις υποχρεώσεις του και την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός της χώρας μίλησε με τόσο ειλικρίνεια και υπεροχή.

Η Ρωσία δεν εμπόδισε τη Λιθουανία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004 και μάλιστα κατέληξε σε ορισμένες συμφωνίες μεταφορών στην περιοχή του Καλίνινγκραντ τόσο με τη Λιθουανία όσο και με την ΕΕ. Ακριβώς επειδή το 2004 τα τρία μέρη κατέληξαν σε συμφωνία για τη μεταφορά «αγαθών και ανθρώπων» μεταξύ Ρωσίας και Καλίνινγκραντ, η Λιθουανία έγινε δεκτή στην Ε.Ε. Δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο, το Βίλνιους δεν έχει το δικαίωμα να μπλοκάρει αυτή τη γραμμή χερσαίων μεταφορών με το σκεπτικό ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας. Διαφορετικά, η Λιθουανία θα μπορούσε από καιρό να ακολουθήσει την ΕΕ και να κόψει τη γραμμή ανεφοδιασμού προς το Καλίνινγκραντ πριν από οκτώ χρόνια, όταν προέκυψε το ζήτημα της Κριμαίας.

Επιπλέον, τον Μάρτιο, η ΕΕ δημοσίευσε έναν κατάλογο αγαθών που υπόκεινται σε εμπάργκο λόγω της ουκρανικής κρίσης, αλλά για κάποιο λόγο, η Λιθουανία δεν έκανε τίποτα τότε και τώρα έχει αρχίσει να ενεργεί. Πώς εξηγείται αυτή η καθυστέρηση; Το γεγονός ότι όλοι οι Λιθουανοί πολιτικοί γνώριζαν ότι η επίδραση της «τριμερούς συμφωνίας» για τη Λιθουανία και την οικονομία της είναι πιο σημαντική από την πολιτική κυρώσεων.

Ωστόσο, με τον Volodymyr Zelensky και την κυβέρνησή του τώρα σαφώς να μην βρίσκονται σε επίθεση και να έχουν την πρωτοβουλία στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, και με την Ουκρανία να χάνει όλο και περισσότερα εδάφη, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να ανοίξουν ένα «δεύτερο πεδίο μάχης».

Τότε ήταν που εμφανίστηκε η Λιθουανία, υποτίθεται με δική της πρωτοβουλία. Υποστηρίχτηκε αμέσως από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι θέσεις τους ήταν ξεκάθαρα συντονισμένες προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή της Ρωσίας από την Ουκρανία, αναγκάζοντας τη Μόσχα να επικεντρωθεί στη Λιθουανία και το Καλίνινγκραντ. Οι ΗΠΑ απλώς χρησιμοποιούν τη Λιθουανία.

Ας αναφέρουμε τους λόγους:

Πρώτον, η Λιθουανία είναι μέρος τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και εάν η Ρωσία χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να πολεμήσει το Βίλνιους, αυτή η σύγκρουση θα είναι ουσιαστικά διαφορετική από την ουκρανική. Ο Τζο Μπάιντεν έχει επανειλημμένα τονίσει ότι το ΝΑΤΟ δεν θα στείλει ούτε έναν στρατιώτη στην Ουκρανία και στις 20 Ιουνίου ο επικεφαλής της συμμαχίας επανέλαβε αυτά τα λόγια. Σαν να στέλνεται ένα σήμα στη Ρωσία: «Απλώς προσπαθήστε να επιτεθείτε στη Λιθουανία».

Δεύτερον, το Καλίνινγκραντ ήταν αρχικά στρατηγικό στρατιωτικό φρούριο της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά τον επανεξοπλισμό το 2008, εδώ αναπτύχθηκαν στρατηγικά όπλα – πύραυλοι Iskander με πυρηνικές κεφαλές, συστήματα αεράμυνας S-400, καθώς και πύραυλοι μικρού και μεσαίου βεληνεκούς και άλλα όπλα. Τα επιθετικά όπλα εδώ δεν στοχεύουν στη Λιθουανία ή την Πολωνία, αλλά χρησιμοποιούνται για να περιορίσουν το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Ρώμη, το Βερολίνο… και άλλα.

Σκότωσε τον λιθουανικό ψύλλο

Ο ρωσικός στρατός δεν μπορεί να επιτεθεί στη Λιθουανία απευθείας από το Καλίνινγκραντ, γιατί τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει και την Πολωνία. Εάν η Ρωσία αποφασίσει να στείλει στρατεύματα για να βοηθήσει το Καλίνινγκραντ, τότε θα πρέπει να μεταφερθούν υπό διέλευση μέσω Λευκορωσίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τη σειρά τους, λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα δύο σημεία:

• Πρώτον, ο Πούτιν μπορεί να μην τολμήσει να επιτεθεί σε ένα μέλος του ΝΑΤΟ λόγω της ουκρανικής κρίσης.
• Δεύτερον, θα συμφωνήσει η Λευκορωσία να παράσχει διέλευση ή ακόμη και να οργανώσει μια κοινή ρωσο-λεκορωσική ένωση;

Ο Λουκασένκο θα χρειαστεί επίσης χρόνο για να συμφωνήσει. Αν και η Λευκορωσία ήταν έτοιμη να συνεργαστεί με τον ρωσικό στρατό για την Ουκρανία, η Λιθουανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και ο Λουκασένκο θα είναι εξαιρετικά προσεκτικός. Γι’ αυτό και αυτός ο ψύλλος – η Λιθουανία – είναι τόσο δύσκολο να καταπολεμηθεί και είναι το αγαπημένο πιόνι των ΗΠΑ. Και εάν υπάρχει απειλή για τη Λιθουανία, θα υπάρξουν απώλειες για την Αμερική, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ; Όχι, κανένα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν έναν άλλο στόχο: μπλοκάροντας τον αυτοκινητόδρομο μεταφορών του Καλίνινγκραντ, θέλουν να καταστρέψουν τον διάδρομο εφοδιαστικής μεταξύ Κίνας και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις 29 Μαΐου, το πρώτο τρένο με εμπορευματοκιβώτια στάλθηκε από το Τσενγκντού στο Καλίνινγκραντ. Ο ιδιοκτήτης του φορτίου είναι ο ρωσικός όμιλος μεταφορών FESCO. Η παράδοση αναμενόταν να διαρκέσει περίπου 20 ημέρες – το φορτίο θα περάσει από την Κίνα, το Καζακστάν, τη Λευκορωσία, τη Λιθουανία και τελικά θα φτάσει στο Καλίνινγκραντ και στη συνέχεια θα σταλεί περαιτέρω μέσω της Βαλτικής Θάλασσας.

Αρχικά, ήταν μια εμπορική συμφωνία επωφελής για την Κίνα, τη Ρωσία και την Ευρώπη. Όμως, στις 18 Ιουνίου, η Λιθουανία ανακοίνωσε ότι θα κλείσει τη σιδηροδρομική γραμμή, κάτι που πιθανότατα θα επηρεάσει τις προμήθειες που προέρχονται από το Τσενγκντού.

Στην πραγματικότητα, αυτό το βήμα είναι πολύ ωφέλιμο για τη Λιθουανία, γιατί κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι σκόπιμα χαλάει τις σχέσεις με την Κίνα ή τη Ρωσία. Όπως προαναφέρθηκε, αυτή είναι μόνο η συμβατική της υποχρέωση βάσει της τριμερούς συμφωνίας Ρωσίας-Ευρώπης-Λιθουανίας και πρέπει να υπόκειται σε κυρώσεις της ΕΕ.

Όμως το διεθνές δίκαιο εγγυάται άμεσα το δικαίωμα όλων των χωρών να ταξιδεύουν στους θύλακές τους και θεωρεί κάθε παρεμπόδιση της άσκησης αυτού του δικαιώματος ως εσκεμμένη επίθεση. Η Λιθουανία φαίνεται να έχει τρελαθεί, δεν ενδιαφέρεται για τη διαμετακόμιση εμπορευμάτων και προκαλεί ανοιχτά τη Ρωσία.

Χωρίς την «ηγεσία» των Ηνωμένων Πολιτειών πίσω από αυτό, θα είχε η Λιθουανία ένα τέτοιο «στρατηγικό όραμα»; Αυτό δείχνει ότι οι ηγέτες αυτής της χώρας ελέγχονται πλήρως από την Ουάσιγκτον. Και όταν η κατάσταση αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη, η Λιθουανία θα πεταχτεί στο σκουπιδότοπο της ιστορίας από τα κράτη χωρίς καμία τύψη.

Source link