Πυρηνικοί σταθμοί στην Ελλάδα, να είσαι ή να μην είσαι

Η Ελλάδα δεν απορρίπτει τις προοπτικές για χρήση της πυρηνικής ενέργειας στο μέλλον, αλλά δεν βιάζεται να κατασκευάσει πυρηνικό εργοστάσιο στην επικράτειά της, σύμφωνα με έκθεση της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Επιστημών της Αθήνας, την οποία δημοσίευσε η Καθημερινή.

«Προοπτικές χρήσης παραγωγή πυρηνικής ενέργειας»: Μόνο ο τίτλος στην πρόταση της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών μπορεί να προκαλέσει αντίδραση, αφού στη χώρα μας είναι πρακτικά αδύνατο να συζητηθεί η δυνατότητα χρήσης πυρηνικής ενέργειας στη δημόσια συζήτηση για τις πηγές ενέργειας για την κάλυψη ενεργειακών αναγκών.

Επισημαίνει ότι η απόφαση να δημοσιοποιηθεί αυτή η πρόταση αυτή τη στιγμή βασίζεται στην πεποίθηση ότι, ανεξάρτητα από τις τελικές αποφάσεις για το ενεργειακό ισοζύγιο, όλες οι εναλλακτικές λύσεις θα πρέπει να συζητηθούν προσεκτικά και ότι θα πρέπει να υπάρξει ευρεία δημόσια συζήτηση για τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, ενώ παράλληλα υλοποιείται η προετοιμασία ώστε αν υπάρξει μελλοντική σκέψη για χρήση της πυρηνικής ενέργειας, να γίνει. Στο πλαίσιο αυτό αναφέρει ότι με τα σημερινά δεδομένα μια τέτοια επιλογή θα πάρει 15-20 χρόνια. Η περίοδος αυτή μπορεί να περιοριστεί εάν γίνονται προετοιμασίες που αφορούν πρωτίστως τη διαμόρφωση του απαραίτητου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο θα παραμείνει ανενεργό, αλλά θα είναι έτοιμο, και την κατάρτιση εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού.

κύριες παραμέτρους

Ο κ. Χριστοφόρου δίνει τις εξής παραμέτρους για τη συζήτηση: Καμία συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια δεν μπορεί αρχικά να απορριφθεί εάν πρόκειται για επιλογή που έχει ήδη ή αντιμετωπίζεται από πολλές γειτονικές χώρες. «Αν χρειαζόμαστε πυρηνική ενέργεια, αντί να την αγοράζουμε από τη Βουλγαρία, δεν θα ήταν καλύτερο για εμάς να έχουμε έναν σύγχρονο, μικρότερο και ασφαλέστερο αντιδραστήρα;» ρωτάει.

Σε μια συζήτηση που αναζωπυρώνεται υπό την πίεση των ενεργειακών δεδομένων, η Επιτροπή Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών στοχεύει να ξεκινήσει έναν ευρύ διάλογο. Ο κ. Χριστοφόρου τονίζει ότι η πρωτοβουλία δεν ξεκινά ως πίεση ή πρόταση για μετάβαση στην πυρηνική ενέργεια, αλλά ως ένδειξη της ανάγκης να γίνουν προπαρασκευαστικά βήματα ώστε εάν μια τέτοια επιλογή γίνει μονόδρομος, η ενεργοποίηση δεν αργεί. .

Επιστροφή της Ευρώπης στην πυρηνική ενέργεια

Χρύσα Λιάγκου

Η επιστροφή της πυρηνικής ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα της Ευρώπης είναι ένα από τα πολλά σοκ που προκαλούνται από ενεργειακή κρίση.. Μια δεκαετία μετά το καταστροφικό ατύχημα της Φουκουσίμα και την πολιτική απόσυρσης των πυρηνικών αντιδραστήρων από την Ευρώπη, η πυρηνική ενέργεια επέστρεψε με τη μορφή ενός «αναγκαίου κακού» για να αντιμετωπίσει τις υψηλές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας και να υποστηρίξει τους στόχους της για την ενεργειακή μετάβαση. Η πρόσφατη πρόταση της Επιτροπής να συμπεριληφθεί υπό όρους, μαζί με το φυσικό αέριο και την πυρηνική ενέργεια, στην ευρωπαϊκή ταξινόμηση, αποκαλώντας την “πράσινη επένδυση”, μαρτυρεί αυτή την επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια και το ήδη αναδυόμενο κοινωνικοπολιτικό και επενδυτικό επίπεδο στην Ευρώπη, διαφωνίες σχετικά με αυτό το θέμα και ότι το γεγονός ότι η πυρηνική ενέργεια αντιπροσωπεύει σήμερα το 25% της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στην Ευρώπη.

Για την Ελλάδα, η συζήτηση για την ένταξη της πυρηνικής ενέργειας στο «μίγμα καυσίμων» για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας παραμένει «ταμπού». Με τις διεθνείς δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η ελληνική κοινή γνώμη για την πυρηνική ενέργεια είναι από τις πιο αρνητικές στον κόσμο, μπορεί κανείς εύλογα να κατανοήσει τη δυσκολία οποιασδήποτε πολιτικής ηγεσίας να ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση για τη συμπερίληψη μιας πυρηνικής εναλλακτικής στον εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό. Αυτή η δυσκολία αποδεικνύεται τον περασμένο Δεκέμβριο από την αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη για συνεργασία με τη Βουλγαρία για σύναψη μακροπρόθεσμης συμφωνίας για την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνική ενέργεια, η οποία συνοδεύτηκε από διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχουν πυρηνικοί σταθμοί στην Ελλάδα και δεν θα υπάρχουν ποτέ.

Η Επιτροπή Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών, με την πρότασή της «Προοπτικές αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας στη δομή της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας», σπάει το «ταμπού» και θέτει τις βάσεις για μια συζήτηση που θα ανοίξει στη χώρα μας, απαντώντας στα κρίσιμα ερωτήματα που τίθενται από επικριτές (ατυχήματα, σπατάλη κ.λπ.) και πρόταση για έναρξη διαδικασιών για τη δημιουργία κατάλληλου θεσμικού και τεχνολογικού υποβάθρου ώστε να αξιολογούνται υπεύθυνα οι εξελίξεις στα γειτονικά κράτη και η ετοιμότητα της χώρας για οποιεσδήποτε μελλοντικές εξελίξεις. Ο χρόνος κατασκευής των πυρηνικών σταθμών αγγίζει σήμερα τα 10 χρόνια, περίοδος που περιορίζεται σημαντικά από την τεχνολογία των μικρών αντιδραστήρων.

Βαλβίδες ασφαλείας

Όσον αφορά την πιθανότητα ατυχημάτων με έκθεση σε ακτινοβολία, η Επιτροπή σημειώνει ειδικότερα ότι τα ατυχήματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν έχουν σημάνει έκτοτε συναγερμό τόσο στις αρμόδιες υπηρεσίες ασφαλείας όσο και στους κατασκευαστές: «Οι λόγοι της αστοχίας έχουν αναλυθεί προσεκτικά και μέχρι τώρα Υπάρχουν τόσες πολλές διασφαλίσεις που μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι ο κύκλος της πυρηνικής σχάσης είναι ασφαλής σήμερα. Αξίζει να αναφερθεί η χρήση πυρηνικών αντιδραστήρων σε πλοία και υποβρύχια για πολλές δεκαετίες, χωρίς ούτε μία έκλυση ραδιενέργειας.

Όσον αφορά τη διάθεση ραδιενεργών αποβλήτων, σημειώνει ότι τα προϊόντα σχάσης υψηλής ραδιενέργειας «υαλοποιούνται», τοποθετούνται σε δοχεία κατασκευασμένα από μη διαβρωτικό υλικό, όπως ανοξείδωτος χάλυβας, και αποθηκεύονται βαθιά σε κατάλληλους γεωλογικούς σχηματισμούς για να διασφαλίζεται η απομόνωσή τους από τη βιόσφαιρα. . Όσον αφορά τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, επισημαίνει ότι οι εγκαταστάσεις βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας και η πρακτική έχει δείξει ότι αυτός ο έλεγχος είναι αποτελεσματικός.

Η πυρηνική ενέργεια το 2018 παρείχε περισσότερο από το 10% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με 441 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε 30 χώρες, συνολικής ισχύος 400 GW. Στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ η συνεισφορά του ήταν 18%, και σε ΕΕ – 25%. Η Γαλλία σχεδιάζει να αναπτύξει σοβαρά το τεράστιο πυρηνικό της πρόγραμμα, το ΗΒ σχεδιάζει να αυξήσει την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας στο 25%, η Φινλανδία αυξάνει τη συμβολή της στην πυρηνική ενέργεια στο 60% και η χρήση της αυξάνεται σταθερά παγκοσμίως, με περίπου 52 αντιδραστήρες υπό κατασκευή.

Η αντίδραση επιστημόνων και φορέων

Γεώργιος Λιάλιος

Ταυτόχρονα, επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις χαρακτηρίζουν τη συζήτηση για πυρηνική ενέργεια στη χώρα μας ως παράλογη. Κατά τη γνώμη τους, Ελλάδα πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την προώθηση ανανεώσιμη ενέργειαμε την οποία η πυρηνική ενέργεια είναι ασυμβίβαστη. Μας θυμίζουν ότι η χώρα μας σε όλα τα επίπεδα αντιτάχθηκε στην κατασκευή πυρηνικού σταθμού στο Akyuyu της Τουρκίας. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κώστας Καρτάλης κλήθηκε πριν από δέκα χρόνια να μελετήσει τις συνέπειες για την Ελλάδα ενός πυρηνικού ατυχήματος στον τότε προγραμματισμένο σταθμό Akugu. «Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Νομίζω ότι η προτεραιότητα για την Ελλάδα πρέπει να είναι η τετραπλή εξοικονόμηση ενέργειας: ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αποθήκευση ενέργειας, διασυνδέσεις. «Εάν εργάζεστε με συνέπεια σε αυτό, δεν θα έχετε κανένα λόγο να εμπλακείτε στην περιπέτεια της πυρηνικής ενέργειας», είπε ο κ. Καρτάλης. «Επιπλέον, δεν έχει νόημα. Η πυρηνική ενέργεια χρειάζεται χωρίς λόγο σημαντική και δαπανηρή υποδομή και σημαντικό χρόνο ανάπτυξης, αφού ο ίδιος στόχος μπορεί να επιτευχθεί ταχύτερα και φθηνότερα με τη βιώσιμη ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Να θυμίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα αντιτάχθηκε στην κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στο Akugu προβλέποντας τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε το ατύχημα στην ευρύτερη περιοχή.Για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό της Ακαδημίας Αθηνών.

«Η πυρηνική ενέργεια έχει ένα κρυφό κόστος», λέει Νίκος Χαραλαμπίδης, διευθυντής του ελληνικού παραρτήματος της Greenpeace. «Αυτή είναι μακράν η πιο ακριβή τεχνολογία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας λαμβάνοντας υπόψη το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων της και το κόστος διαχείρισης της μονάδας στο τέλος της ζωής της. Φαίνεται φτηνό μόνο αν «εξωτερικεύεις» αυτό το κόστος, δηλαδή κάνεις κάτι που δεν υπάρχει. Έτσι, από άποψη κόστους, η ηλιακή και η αιολική είναι οι φθηνότερες λύσεις για την παραγωγή ενέργειας. Στο δεύτερο επίπεδο, τα πυρηνικά είναι ασύμβατα με τα URRES – για να είναι αποτελεσματικά, πρέπει να λειτουργούν ως αποκεντρωμένα συστήματα: σε ταράτσες, στη θάλασσα, στα βουνά, ώστε να έχετε σταθερότητα στην παραγωγή. Αντίθετα, οι πυρηνικοί σταθμοί βασίζονται σε κεντρικές μονάδες που πρέπει να λειτουργούν συνεχώς, δεν «σβήνουν» όταν υπάρχει περίσσεια ενέργειας. Επομένως, δεν μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά».

Επιπλέον, παραμένει το ενδεχόμενο ενός καταστροφικού πυρηνικού ατυχήματος. «Δεν υπάρχει ασφαλές πυρηνικό μπλοκ», λέει ο Χαραλαμπίδης. «Το Τσερνόμπιλ το απέδειξε στο παρελθόν και η Φουκουσίμα πρόσφατα. Να σας θυμίσω ότι ένα τσουνάμι έπληξε τον υπερσύγχρονο πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα. Ταυτόχρονα, δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει, αλλά ούτε και να σβήσει, η Ιαπωνία πρέπει να το ψύχει συνεχώς ρίχνοντας ραδιενεργό νερό στον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο μπορεί πλέον να εντοπιστεί μέχρι την Καλιφόρνια. Ας αναλογιστούμε και το ενδεχόμενο τρομοκρατικής επίθεσης. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε λόγο να θέλουμε να εμπλακούμε σε αυτή την ιστορία. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένας κύκλος ανθρώπων που όλα αυτά τα βλέπουν ως ευκαιρία για μπίζνες, αλλά δεν καταλαβαίνω το λίκνισμα του θέματος από την Ακαδημία Αθηνών. Αν η πρόθεσή της είναι μόνο να παρακολουθεί τις εξελίξεις, αυτό είναι θεμιτό. Ωστόσο, φαίνεται να κλείνει τα μάτια στην πυρηνική ενέργεια, η οποία δεν έχει καμία σχέση ούτε με τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας ούτε με την πραγματικότητα του πλανήτη. Γι’ αυτό φαίνεται ότι έγινε χθες η παρέμβαση της ακαδημίας».

Source link