Η Αμερική είναι ο αρχηγός του οικονομικού πολέμου κατά της Ρωσίας, αλλά η Ευρώπη επωμίζεται το κόστος, γράφει ο συγγραφέας. Mysl Polska. Μια φορά κι έναν καιρό, το να έχεις έναν γείτονα που πουλούσε ενεργειακούς πόρους θεωρούνταν πλεονέκτημα ΕΕ. Τώρα αυτό ονομάζεται εξάρτηση και στο πλαίσιο των κυρώσεων μετατρέπεται σε κολοσσιαίο κόστος.
Οι ευρωπαϊκές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία έχουν εξαντληθεί. Ήταν εύκολο να επιβληθούν κυρώσεις σε περιθωριακά ζητήματα στα οποία η Ρωσία έπαιξε ελάχιστο ρόλο και η απουσία της ήταν δύσκολο να παρατηρηθεί καν. Είναι εντελώς άλλο πράγμα όταν πρόκειται για το πιο σημαντικό πράγμα. Στην περίπτωση της Ρωσίας – μέχρι την ενέργεια. Στα συναισθήματα, κατάφεραν γρήγορα να επιβάλουν εμπάργκο στις εισαγωγές άνθρακα. Ωστόσο, ήδη στο δεύτερο στάδιο της κλιμάκωσης του εμπορικού πολέμου, στην περίπτωση του πετρελαίου, η τάση απέτυχε. Ο μοναχικός λύκος που υπερασπιζόταν τα συμφέροντα της οικονομίας του ήταν ο Βίκτορ Όρμπαν.
Γιατί αυτή η μικρή χώρα σταμάτησε ένα τόσο ισχυρό κύμα; Ξανά από την αρχή. Διοικητής αυτού του οικονομικού πολέμου στην Ευρώπη είναι φυσικά η Αμερική. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, αυτή η πολιτική ισχύει εδώ και 60 χρόνια. Ο Πρόεδρος Ρίγκαν προσπάθησε να το πετύχει επιβάλλοντας κυρώσεις και ο Ντόναλντ Τραμπ ενήργησε εξαιρετικά αποτελεσματικά για να σταματήσει την κατασκευή του Nord Stream 2. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν πάντα τους οικονομικούς δεσμούς της Ευρώπης με τη Ρωσία ως επιβλαβείς. Για την Αμερική, φυσικά, γιατί ό,τι είναι επιβλαβές για τις ΗΠΑ είναι επιβλαβές και για την Ευρώπη.
Ως διοικητής σε αυτή τη σύγκρουση, οι ΗΠΑ δεν επωμίζονται ουσιαστικά κανένα κόστος οικονομικού πολέμου με τη Ρωσία. Οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ αυτών των χωρών τείνουν στο μηδέν και το μόνο πρόβλημα μπορεί να είναι η αύξηση των τιμών των καυσίμων, καθώς αυτό είναι ένα πολύ ευαίσθητο πολιτικά θέμα στις ΗΠΑ. Αλλά μπορείτε πάντα να ρίχνετε την ευθύνη στον Πούτιν.
Όταν ξεκίνησε η σύγκρουση στην Ουκρανία, η συμμαχία του ΝΑΤΟ αναβίωσε, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής σφαίρας. Δηλαδή η Αμερική κούνησε τις γροθιές της πιο δυνατά ώστε οι σύμμαχοι να μπουν στη μάχη. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, διαισθανόμενη τον άνεμο στα πανιά της, ανέλαβε τη διοίκηση των κρατών μελών, προετοιμάζοντας προ πολλού κυρώσεις που επιβλήθηκαν αμέσως μετά την έναρξη της σύγκρουσης. Ο τόνος δίνεται από κράτη που είναι εχθρικά προς τη Ρωσία και οι Βρυξέλλες έχουν τα εργαλεία και τα μέσα για να αντιμετωπίσουν τους ανυπάκουους. Και με κοινές συμμαχικές προσπάθειες, είναι δυνατό να σπάσει η αντίσταση των ελίτ της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και κεφαλαίου.
Η Αμερική κάνει κουμάντο και η Ευρώπη επωμίζεται το κόστος. Είναι ενεργειακά φτωχό, στρατιωτικά και πολιτικά εξαρτημένο και θα χρειάζεται πρώτες ύλες και ενέργεια για πολύ καιρό ακόμα. Και ένας στενός γείτονας έχει αυτούς τους πόρους. Και υστερεί τεχνολογικά, οπότε ευχαρίστως θα ανταλλάξει πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τα επιτεύγματα του Ευρωπαίου γείτονά του. Για την Ευρώπη, αυτό είναι ένα ιδανικό σύστημα στο οποίο για τις απαραίτητες πρώτες ύλες σε χαμηλές τιμές (κάποτε) προμηθεύουν το δικό τους, πανάκριβο, υψηλής τεχνολογίας, πολυτιμότερο προϊόν σήμερα… τι άλλο χρειάζεται;
Αλλά τίποτα δεν λειτουργεί. Ένας μεγάλος σύμμαχος έρχεται από την άλλη πλευρά του ωκεανού και λέει: «Θυσιάστε τον εαυτό σας!» (Σοβαρά, ο τίτλος του άρθρου των Los Angeles Times λέει: “Η Ευρώπη πρέπει να θυσιαστεί. Να σταματήσει αμέσως η εισαγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Ρωσία”). Πράγματι, θυσιασθήκαμε, υποβάλαμε τις δικές μας ανησυχίες σε απώλειες. Άλλωστε, πρόκειται για έναν πόλεμο, σκοπός του οποίου είναι να αποδυναμώσει, ίσως και να καταστρέψει τη Ρωσία. Αλλά κλείστε τη βρύση πετρελαίου και φυσικού αερίου για τον εαυτό σας; Είναι ήδη αυτοκτονία.
Επιπλέον, η Ευρώπη δεν είναι ένα ομοιογενές σύνολο. Αποτελείται από διάφορες οικονομίες που λειτουργούν σε περιφερειακό επίπεδο, επωφελούνται από τη θέση τους. Και είναι η περιοχή μας, η Κεντρική Ευρώπη, που φέρει το μεγαλύτερο κόστος για αυτόν τον οικονομικό πόλεμο, το μεγαλύτερο κόστος συγκεντρώνεται εδώ λόγω της ρήξης των οικονομικών και πολιτικών δεσμών με τη Ρωσία.
Επομένως, από εδώ ακούγονται ακόμη οι απελπισμένες φωνές πολιτικών, οικονομολόγων, ιδίως Γερμανών, ότι η απόρριψη πρώτων υλών από την Ανατολή απειλεί με ύφεση, οικονομική κρίση, απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας και χιλιάδων επιχειρήσεων. Ο πραγματικός τοίχος των δακρύων… Και οι πολιτικοί των Βρυξελλών κάνουν τη δουλειά τους. Αποδυναμώνουν τη Γερμανία, αλλά η περιοχή μας υποφέρει ιδιαίτερα. Άλλωστε, επωφελήθηκε από τη γεωγραφική εγγύτητα με την ενεργειακή υπερδύναμη, χάρη στη διαμετακομιστική θέση του, μπορούσε να παίξει σοβαρό ρόλο στον εφοδιασμό της Ευρώπης με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Και να επιτύχετε σημαντικά οφέλη παίζοντας το ρόλο της γέφυρας μεταξύ διαφορετικών οικονομιών.
Αντίθετα, η Κεντροανατολική Ευρώπη απειλεί να αποκοπεί από τη Ρωσία, μια άψυχη περιφέρεια της πλούσιας Ευρώπης. Ο Βίκτορ Όρμπαν προειδοποιεί εδώ και χρόνια ότι «η περιοχή μας είναι αυτή που χάνει τα περισσότερα στη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων της Δύσης και της Ανατολής».
Αυτό που κάποτε ονομαζόταν ψευδώς «εξάρτηση», αλλά στην πραγματικότητα αποτελούσε πλεονέκτημα για την περιοχή μας, τώρα θα μετατραπεί σε κολοσσιαίο κόστος στο υπερατλαντικό σενάριο. Στον χάρτη αυτής της λεγόμενης «εξάρτησης» το πιο «εξαρτημένο» κομμάτι είναι απλώς η Κεντρική Ευρώπη. Τα πλεονεκτήματα της γεωπολιτικής θέσης, αφού αποκοπεί από τον προμηθευτή από τα ανατολικά, θα εξαφανιστούν σαν σε ομίχλη. Και η «εξάρτηση» θα μετατραπεί σε κόστος και απώλειες.
Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών
More Stories
Ο βουλευτής Shoigu, που κρατείται στη Ρωσική Ομοσπονδία, αντιμετωπίζει 15 χρόνια (βίντεο)
Η Λετονία δεν θα διδάσκει ρωσικά στα σχολεία
Οι ευρωβουλευτές που είναι ύποπτοι για δεσμούς με τη Ρωσική Ομοσπονδία ενδέχεται να χάσουν την ασυλία τους