Στρατιώτες από τη Ρωσία που συνελήφθησαν στην Ουκρανία κρατούνται σε κέντρα κράτησης και φυλακές. Πώς γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά τους, κατάλαβε ο ανταποκριτής της Deutsche Welle που κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί τους.
Οι Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου έχουν όλα τα απαραίτητα – φαγητό, βόλτες, βιβλία. Για ευνόητους λόγους, ο ανταποκριτής δεν αναφέρει πού ακριβώς βρίσκεται το κέντρο κράτησης, πού έχει βρεθεί, αλλά λέει αναλυτικά την επικοινωνία του με τους κρατούμενους. Κρατούνται χωριστά από άλλους κρατούμενους και στην κατάστασή τους αυτή είναι η ασφαλέστερη επιλογή. Σε αυτή την περίπτωση, οι Ρώσοι καταλαμβάνουν τον δεύτερο όροφο του κτιρίου SIZO.
Συνοδευόμενος από φρουρούς, ο ρεπόρτερ μπαίνει σε ένα από τα κελιά, όπου βρίσκονται 7 άνδρες διαφορετικών ηλικιών. Δεν τους εκπλήσσει η εμφάνιση των ανταποκριτών – εκπροσώπων του Ερυθρού Σταυρού και του ΟΗΕ έρχονται στις αίθουσες κάθε εβδομάδα. Όλοι οι κελί είναι συμβασιούχοι στρατιώτες και μιλούν πρόθυμα, λέγοντας τις ιστορίες τους. Ο καθένας έχει τα δικά του, αλλά υπάρχει ένα κοινό: «Μας ξεγελάσαμε λίγο», λένε. Ένα μυθιστόρημα από το Βίμποργκ, στην περιοχή του Λένινγκραντ:
“Για να είμαι ειλικρινής, εξαπατηθήκαμε λίγο. Αρχικά υποσχέθηκε ότι θα ασχολούμαστε με την ανθρωπιστική βοήθεια. Με πέταξαν αμέσως στο σκοτάδι στην πρώτη γραμμή”.
Ο Ρομάν τραυματίστηκε στην περιοχή του Χάρκοβο. Σύμφωνα με τον ίδιο, μετά τη σύλληψη, ο ουκρανικός στρατός του παρείχε τις πρώτες βοήθειες. Ένας άλλος συνομιλητής – ο Artyom, ένα συνηθισμένο στρατό δεξαμενής – είναι πιο ομιλητικός. Παραδέχεται ότι αποφάσισε συνειδητά να συμμετάσχει στην «ειδική επιχείρηση» αφού είδε το «newsletter στο Διαδίκτυο». Στην πρόσκληση στη διαφήμιση, πήγε στο Ντόνετσκ. Για 2-3 ημέρες εκπαίδευσης, έγινε οδηγός του τανκ T-72 και κατέληξε κοντά στο Zaporozhye. Το τανκ χτυπήθηκε και ο Artyom αιχμαλωτίστηκε από τον στρατό του συντάγματος Azov. Ο Ρώσος λέει: «Δεν είδα κανέναν φασίστα», τον τάισαν και του έδωσαν ακόμη και τσιγάρα. Ο ίδιος αποκαλεί τον ρωσικό στρατό «επιδρομείς και δολοφόνους». Σε ερώτηση δημοσιογράφου DW για το τι προκάλεσε τη συμμετοχή του στον πόλεμο, απαντά:
“Ναι, έχω δει αρκετά… Εμείς, ξέρετε, έχουμε μια πολύ όμορφη ιστορία στην τηλεόραση, υποτίθεται ότι θα παλέψουμε για έναν δίκαιο σκοπό, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει καθόλου. Μόνο εδώ τα μάτια μας άνοιξαν».
Το κελί είναι στενό, αλλά καθαρό. Ο καθένας έχει τα δικά του πιάτα, κουτάλια και πιρούνια – μεταλλικά. Το τελευταίο, όπως εξήγησε ο φρουρός, οφείλεται στο ότι οι κρατούμενοι δεν είναι επιθετικοί: «Δεν έχουν πού να τρέξουν, απλώς περιμένουν ανταλλαγή». Το δείπνο έφτασε: μέσω ειδικών ανοιγμάτων στην πόρτα, οι κρατούμενοι λαμβάνουν μπορς και χυλό. Τρία γεύματα την ημέρα. Το πρόγραμμα που κρέμεται στο διάδρομο υποδεικνύει την ώρα της βόλτας, την προσωπική ώρα, το καθημερινό μπάνιο.
Στο διπλανό κελί, νέοι – τρεις τύποι ηλικίας 20-21 ετών. Ο Ντμίτρι διαβεβαιώνει ότι στις 24 Φεβρουαρίου ήρθε “κατά λάθος” στον πόλεμο στην Ουκρανία από την περιοχή του Μπέλγκοροντ: “Δεν μας είπαν πού πηγαίναμε. Όλοι γνώριζαν ήδη ότι βρισκόμασταν στο έδαφος της Ουκρανίας όταν είδαν πινακίδες, σημαίες . .. Ρώτησα τον διοικητή ότι ήμασταν εδώ Έλαβα την κατάλληλη απάντηση: «Μην κάνετε περιττές ερωτήσεις, πηγαίνετε κατευθείαν.» Ο Ντμίτρι άφησε τα όπλα και παραδόθηκε στις 27 Φεβρουαρίου, κοντά στο Pryluki στην περιοχή Chernihiv, αφού το τανκ του χτυπήθηκε έξω.
Ο Όλεγκ από την Καρελία λέει ότι τον Μάρτιο ανανέωσε το συμβόλαιό του με τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά οι προσδοκίες του δεν ικανοποιήθηκαν:
«Αφού είδα τις ειδήσεις, πίστεψα ότι θα βοηθούσαμε, ότι οι εθνικιστές ήταν εδώ, γινόταν πόλεμος, τους σκότωναν και τους βασάνιζαν. Δεν είδα ούτε έναν εθνικιστή εδώ. Όταν μπήκαμε στα χωριά , ο κόσμος μας είπε ειλικρινά: “Φύγετε, δεν έχετε τίποτα να κάνετε εδώ. “Αυτή είναι τέτοια πίεση. Φαίνεται ότι τους φέρνετε ανθρωπιστική βοήθεια…”.
Όταν ο Όλεγκ υπέγραψε το συμβόλαιο, του υποσχέθηκαν εκπαίδευση και σέρβις στα μετόπισθεν. Ωστόσο, τρεις μέρες αργότερα ήταν κοντά στο Χάρκοβο. Ήταν διοικητής διμοιρίας και ισχυρίζεται ότι η μονάδα του προσπάθησε να επιστρέψει από την Ουκρανία στη Ρωσία, αλλά η διοίκηση το απαγόρευσε. Κάποια στιγμή, ο Όλεγκ και οι υφισταμένοι του έμειναν χωρίς επικοινωνία και σύντομα, κοντά στο χωριό Veseloye στην περιοχή του Χάρκοβο, αιχμαλωτίστηκαν από τους μαχητές των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Τίθεται ένα λογικό ερώτημα: μπορούν να εμπιστευτούν τους αιχμαλώτους πολέμου; Όλοι όσοι μίλησαν με τον ανταποκριτή διαβεβαίωσαν ότι μετάνιωσαν που συμμετείχαν στον πόλεμο στο έδαφος της Ουκρανίας και δεν πυροβόλησαν σε ειρηνικά χωριά και πόλεις. Οι ερευνητές δεν βρήκαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι διέπραξαν εγκλήματα πολέμου, αν και έλεγξαν σε έναν ανιχνευτή ψεύδους.
Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο κέντρο κράτησης, όπως λένε οι υπάλληλοί του, Vadim Shishimarin, ο οποίος καταδικάστηκε πρόσφατα σε ισόβια κάθειρξη. Μόνο σε έναν ανιχνευτή ψεύδους παραδέχτηκε ότι πυροβόλησε έναν πολίτη στην περιοχή Sumy και σκοτώθηκε του.
Σε συνομιλία με εκπρόσωπο της εφημερίδας DW, ούτε ένας αιχμάλωτος πολέμου δεν παραπονέθηκε για την κακή στάση ή τις συνθήκες κράτησης. Ο Roman από το Vyborg σημειώνει:
“Κάθε μέρα μπαίνουν και ρωτάνε αν χρειάζεστε κάτι – χωρίς ερωτήσεις. Εάν είναι δυνατόν, μας το παρέχουν. Το φαγητό είναι ισορροπημένο.”
Τα στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης δείχνουν ότι κάθε κρατούμενος χρειάζεται περίπου 3.000 εθνικά νομίσματα (6.400 ρούβλια) το μήνα – τρόφιμα, ρούχα, προϊόντα υγιεινής. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν τα φάρμακα και το κόστος του μελιού. εξοπλισμός. Λοιπόν, ο μισθός του υπηρεσιακού προσωπικού. Ωστόσο, αυτό το κόστος είναι αναπόφευκτο και δικαιολογημένο, λέει η αναπληρώτρια υπουργός Δικαιοσύνης Έλενα Βισότσκαγια. Οι συνθήκες κράτησης των αιχμαλώτων πολέμου συμμορφώνονται με τη Σύμβαση της Γενεύης και οι ίδιοι οι κρατούμενοι αποτελούν απαραίτητο ταμείο ανταλλαγής για την επιστροφή των αιχμαλώτων Ουκρανών.
Η επικεφαλής της αποστολής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία, Ματίλντα Μπόγκνερ, σημειώνει ότι υπάρχουν πληροφορίες για περιπτώσεις ακατάλληλης μεταχείρισης του ρωσικού στρατού αμέσως μετά τη σύλληψή τους. Όμως στο κέντρο κράτησης, όπου κρατούνται Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου μέχρι την ανταλλαγή, οι συνθήκες είναι ικανοποιητικές.
Ωστόσο, εκπρόσωποι της αποστολής του ΟΗΕ σημειώνουν παραβιάσεις στη μεταχείριση των Ουκρανών αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία και στα εδάφη που ελέγχονται από το LPR, DPR, τόσο αμέσως μετά τη σύλληψη όσο και στους χώρους κράτησής τους:
“Μπορούν επίσης να βασανιστούν εκεί. Από όσο καταλαβαίνουμε, οι συνθήκες μπορεί να είναι κακές: έλλειψη φαγητού, ανθυγιεινές συνθήκες, αγενής συμπεριφορά από τους δεσμοφύλακες.”
Ο ΟΗΕ καλεί και τις δύο πλευρές να μετριάσουν τα συναισθήματα και να μεταχειριστούν τους αιχμαλώτους πολέμου με ανθρωπιά. Δεν υπάρχουν επίσημες πληροφορίες για τον αριθμό των αιχμαλώτων πολέμου στην Ουκρανία. Λόγω των περιοδικών ανταλλαγών και της συνέχισης των εχθροπραξιών, ο αριθμός τους αλλάζει συνεχώς. Ωστόσο, οι Ρώσοι αιχμάλωτοι ελπίζουν σε μια ανταλλαγή και την περιμένουν. Όπως λέει και ο 20χρονος Ντμίτρι, που είναι 3 μήνες αιχμάλωτος, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Θέλει πολύ να επιστρέψει στο σπίτι του και δεν έχει σχέδια να υπηρετήσει στο στρατό ποτέ στο μέλλον.
More Stories
Πρώτες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσικής Ομοσπονδίας για τα εκτοπισμένα παιδιά (βίντεο)
Η Γερουσία ψήφισε υπέρ της χορήγησης χρηματοδότησης στην Ουκρανία
Από τις 23 Απριλίου, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ουκρανίας περιορίζει την πρόσβαση σε προξενικές υπηρεσίες για άνδρες στο εξωτερικό