Στρατηγός Π. Γερόγλης: BMP-1 και Marder, αλλαγή "σουβλί για σαπούνι"

Η αλήθεια είναι ότι BMP – 1, τεχνολογικά απαρχαιωμένο, εξαγοράστηκε από την Ελλάδα σε μεγάλες ποσότητες (πάνω από 500 μονάδες) την περίοδο 1992-1995, μετά την ένωση των δύο Γερμανιών και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ωστόσο το Marder δεν είναι καλύτερο…

Γράφει ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΡΟΓΛΗΣ, ταξίαρχος του ελληνικού στρατού.

«Οι κύριοι λόγοι για τις εξεταζόμενες παραδόσεις για τη χώρα μας (όπως και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ) αμυντικών συστημάτων και εξοπλισμού ανατολικής προέλευσης (ΤΟΜΑ, συγκροτήματα Π/Α, Α/Τ, οχήματα παντός τύπου και ειδικά οχήματα, λοιπός εξοπλισμός) ήταν η παρουσία μεγάλων κενών στις ατομικές αμυντικές δυνατότητες, οι εξαιρετικά χαμηλές τιμές αγοράς και η αδράνεια του ΝΑΤΟ καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος κερδήθηκε με τη δυτική κυριαρχία και την κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ.

Επιστρέφοντας στο BMP-1, αν και για μερικούς από αυτούς η πρόσφατα ενωμένη Γερμανία παρείχε ένα πρόγραμμα μεμονωμένων βελτιώσεων για να τα ευθυγραμμίσει με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Πολλά από αυτά ήρθαν με ελαττώματα και ελλείψεις, ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η δυσκολία εύρεσης ανταλλακτικών. Το γεγονός ότι τα δυσπρόσιτα εγχειρίδια και κάθε είδους οδηγίες, ετικέτες, επιγραφές ήταν στα ρωσικά, σε συνδυασμό με τον παραπάνω παράγοντα, τα έκανε μη δημοφιλή – τόσο στους χειριστές όσο και στο προσωπικό συντήρησης, γεγονός που οδήγησε στη σταδιακή υποτίμησή τους.

Το χαμηλό του ύψος του έδινε χαμηλό προφίλ και σιλουέτα, συμβάλλοντας στην επιβίωσή του στο πεδίο της μάχης, αλλά ταυτόχρονα, το χαμηλό εσωτερικό του ύψος και η περιορισμένη πρόσβαση σε σκάλες από το εσωτερικό το έκαναν ένα μη αγαπητό όχημα για τους στρατιώτες. Η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη κατά την προσγείωση και αποβίβαση μιας ομάδας μηχανοκίνητου πεζικού, η οποία ήταν ιδιαίτερα άβολη και δύσκολη σε σύγκριση με την πρόσβαση στο M113, στο οποίο το διάδρομο ανεβοκατέβαινε με χαρακτηριστική ευκολία και άνεση.

Ωστόσο, ισχυρότερη θωράκιση (σε σύγκριση με το M113), τόσο ισχυρή όσο η Marder (ειδικά μπροστά), και μεγάλη δύναμη πυρός, αφού έφερε πυροβόλο 73 χλστ., το οποίο θεωρήθηκε ιδιαίτερα χρήσιμο για την καταπολέμηση ενδεχόμενων αμφίβιων επιχειρήσεων του «καλύτερου φίλου και γείτονα» μας (υπαινιγμός για την Τουρκία. Σημείωση συντάκτη).

Το εν λόγω οπλικό σύστημα δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά, δεν «αγαπήθηκε» από το προσωπικό, κυρίως λόγω της μακροχρόνιας απουσίας υποστήριξης από τους υπεύθυνους για αυτό, καθώς και από το προσωπικό που δεν το μελέτησε… Και έτσι η άγνοια γεννά φόβο… Ο συνδυασμός έλλειψης ανταλλακτικών και τεχνογνωσίας, εκπαίδευσης και υποστήριξης ήταν οι κύριες αιτίες ατυχημάτων και ατυχημάτων… Και για όλα έφταιγε μια επίσημη προκαταρκτική έρευνα που δεν εξέτασε τα βαθύτερα αίτια εκδηλώσεις.

Ωστόσο, με πολλά σοβαρά προβλήματα, ελλείψεις και παραλείψεις σε πολλά επίπεδα, τα BMP-1 εντάχθηκαν στο σύστημα υποστήριξης του Ελληνικού Εθνικού Στρατού και αναπτύχθηκαν σε μηχανοποιημένα τάγματα πεζικού, κυρίως στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, με κύριο καθήκον την αντιμετώπιση του εχθρού. αμφίβιες επιθέσεις.

γερμανικό marderαπό την άλλη, είναι ένα οπλικό σύστημα άγνωστο στον ελληνικό στρατό, αλλά θα πρέπει να ενταχθεί και στο σύστημα υποστήριξης. Το αν θα μπορέσει να καλύψει τα λειτουργικά κενά που αφήνει το BMP-1 εξαρτάται πρωτίστως από τον αριθμό στον οποίο θα εκχωρηθεί. Προς το παρόν, οι πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό που μπορούν να παρασχεθούν, καθώς και ο χρόνος που θα χρειαστεί για τη μεταφορά, τη δοκιμή, τη διάθεση και περαιτέρω προώθηση για την αντικατάσταση των υπαρχόντων BMP-1, είναι ασαφείς. Σημειώνεται ότι η διάθεση των κονδυλίων θα απαιτήσει τον απαραίτητο χρόνο εκπαίδευσης οδηγών, εκπαίδευσης προσωπικού, καθώς και προσωπικού συντήρησης σε όλες τις απαραίτητες ειδικότητες των εμπλεκόμενων τεχνιτών.

Ταυτόχρονα πρέπει να δημιουργηθούν τα απαραίτητα αποθέματα ανταλλακτικών και πυρομαχικών (έστω και αν οι ανάγκες μπορούσαν να καλυφθούν σε βάρος της ΕΑΣ, σε βάρος των πυρομαχικών όπλα Rh 202 γιατί δίδυμο πιστόλι A/A). Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να απελευθερωθούν τα απαραίτητα σετ εργαλείων και εξειδικευμένου τεχνικού εξοπλισμού για τη γενική εξυπηρέτηση κάθε επιπέδου, τη διαθεσιμότητα εξειδικευμένων εργαλείων και εξοπλισμού.

Όσον αφορά τις συγκριτικές δυνατότητες, υπάρχουν αρκετά «στεγνά» χαρακτηριστικά που διακρίνουν αυτά τα μοντέλα. Ο Γερμανός ξεκάθαρα στερείται δύναμης πυρός, καθώς είναι εξοπλισμένος με πυροβόλο των 20 χλστ. Σημειώστε ότι τα ρωσικά IFV μπορούν επίσης να εκτοξεύσουν ειδικούς αντιαρματικούς πυραύλους, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι ενάντια σε άρματα μάχης αλλά και κατά αποβατικών σκαφών, ενώ τα γερμανικά Marders όχι.

Από πλευράς τεχνολογικών δυνατοτήτων και σχεδίασης είναι και αυτά της δεκαετίας του 70 και του 80 παραγωγής (*οι ρωσικές είναι λίγο πιο παλιές), χωρίς όπως καταλαβαίνετε να μην υπάρχει δυνατότητα να μιλήσουμε για προηγμένες τεχνολογίες ή αντίστοιχες τεχνολογικές καινοτομίες και άλματα. Το θέμα της ασύρματης επικοινωνίας ιδιαίτερα είναι σύνθετο, αλλά και πολύ σημαντικό, για το οποίο δεν υπάρχουν ακόμη πληροφορίες. Θα έρθουν οι “Γερμανοί” με ασύρματους σταθμούς; … και με ποιες δυνατότητες; …

Από εμπειρία έχω επιφυλάξεις για τον εξοπλισμό τους. Σημειώστε ότι ακόμη και τα δευτερεύοντα όπλα τους (πολυβόλο 7.62 MG ) συνήθως δεν παρέχεται στο συγκρότημα, αλλά «πληρωμένο επιπλέον. Εν ολίγοις, για άλλη μια φορά βλέπω «να βάζεις το κάρο μπροστά από το άλογο» και το χάλι που συνδέεται με τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας.

Αλλά δεν είναι όλα άσχημα νέα. Όταν δημοσιοποιήθηκαν οι «πληροφορίες» από τη γερμανική πλευρά, δηλ. τι θα στείλουμε στην Ουκρανία BMP -1 και ως αποτέλεσμα παίρνουμε έναν (ίσο;) αριθμό γερμανικών Μαρντέροφ (τα οποία βρίσκονται σε μακροχρόνια αποθήκευση για τουλάχιστον 15 χρόνια). Λαμβάνοντας υπόψη ότι, από πρόσφατες πληροφορίες από ανοιχτές πηγές, η Γερμανία ανέφερε πριν από ένα μήνα ότι σκοπεύει να παραδώσει ορισμένα από αυτά απευθείας στην Ουκρανία, περίπου 30 από αυτά μπορούν να είναι έτοιμα μέσα σε ένα τρίμηνο και ο ίδιος αριθμός εντός έξι μηνών. Μάλλον τα σχέδια άλλαξαν και βρέθηκαν πιο «φιλικές λύσεις» για τον ουκρανικό στρατό, χωρίς καθυστέρηση για εκπαίδευση και υποστήριξη.

Ο αριθμός των ελληνικών BMP-1 που θα παρασχεθούν δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, όπως και ο τελικός αριθμός Μαρντέροφπου θα τα αντικαταστήσει. Και, φυσικά, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει πλέον για «ρεζέρβες»… Να διευκρινίσω όμως. Γεγονός είναι ότι οι εφεδρείες κάθε είδους περιλαμβάνονται στο γενικό σχέδιο στρατιωτικής επιστράτευσης και σίγουρα δεν είναι «περιττές» (για όσους θέλουν να μπερδέψουν εσκεμμένα τις έννοιες των δύο όρων.

Εκτός από τα ψευδοδιλήμματα BMP – 1 ή Marderυπάρχουν αναμφίβολα ουσιαστικά και καίρια ερωτήματα. Πρόκειται για μια παράδοξη και σφοδρή αντιπαράθεση «Δύσης» και Ρωσίας, στη μορφή πόλεμος δι ‘αντιπροσώπων (σε επιχειρησιακό επίπεδο Ουκρανία, σε κανονικό επίπεδο, εκτός από την προσέλκυση ιδιωτικούς στρατούς, «σύμβουλοι» και μισθοφόροι) φαίνεται να πλησιάζει στο φινάλε, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα και την έκβαση της σύγκρουσης. Και αργά ή γρήγορα θα υπάρξει ανάγκη να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο σχέσεων σε αυτή τη διαμόρφωση.

Έχει αξιολογηθεί επαρκώς αυτή η νέα δομή, οι μορφές που μπορεί να πάρει και ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτήν;

Αξιολογούνται οι πολιτικές επιπτώσεις της αποστολής των όπλων (και τώρα των βαρέων όπλων/ΤΟΜΑ); Είτε πρόκειται για βιασύνη της κυβέρνησης να εκτελέσει τις εντολές ενός «πιστού και προβλέψιμου συμμάχου», που δεν έχει αξιολογηθεί σωστά σε όλο το φάσμα των παρενεργειών της, ειδικά για τις μελλοντικές σχέσεις της χώρας με τη Ρωσία και, φυσικά, τέτοιες ενέργειες θα τους κάνουν ακόμη και πιο δύσκολο.

Ταυτόχρονα, περιμένω ότι πρώτα τα BMP-1 θα φύγουν “βιαστικά” (αλλιώς δεν έχει νόημα να τα στείλουμε σε έξι μήνες ή ένα χρόνο) και μετά τον Μάρτιοχωριό Εκτιμώ επίσης ότι η «βιαστική» αποχώρησή τους θα δημιουργήσει επιχειρησιακά κενά στην άμυνα των ανατολικών νησιών του Αιγαίου, γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία με τη σημερινή εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Βεβαίως, με αυτόν τον τρόπο υπάρχει ακόμη και έμμεση «άτυπη συμμόρφωση» στις απαιτήσεις της Τουρκίας για αποστρατικοποίηση των ανατολικών νησιών του Αιγαίου.

Εν ολίγοις, μια βιαστική και απρογραμμάτιστη απόσυρση ενός οπλικού συστήματος που θα αντικατασταθεί από ένα άλλο οπλικό σύστημα, της ίδιας παλιάς τεχνολογικής σχεδίασης και με αμφισβητούμενα κέρδη ικανότητας, δεν σε κάνει έξυπνο. Προβλέψιμο και χρήσιμο, αλλά χρήσιμο σε ποιον; Ωφέλιμο για τα εθνικά μας συμφέροντα; Και τι είναι αυτά; Έχουν ποτέ καθοριστεί με σαφήνεια, με την απαραίτητη συναίνεση του πολιτικού κόσμου;

Ερωτήματα που σίγουρα θα μείνουν αναπάντητα από το πολιτικό σύστημα, αλλά μέσα μας όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τις απαντήσεις.

ΥΓ: Και αν το κυρίαρχο επιχείρημα είναι «ότι είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας», αναρωτιέμαι αν η ιστορία γνώρισε ποτέ τη «σωστή πλευρά» της εκ των προτέρων…

Source link