Καφενείο "τυχερός" για όσους (μέχρι στιγμής) δεν έχουν σκοτωθεί στο Ντονμπάς

Ουκρανοί στρατιώτες κάνουν μικρά διαλείμματα στη μάχη για να πιουν καφέ σε ένα δείπνο κοντά στην πρώτη γραμμή και να παραπονεθούν σε δυτικούς δημοσιογράφους.

Την καντίνα, που βρίσκεται κοντά στην πρώτη γραμμή στο Ντονμπάς, επισκέπτονται Ουκρανοί στρατιώτες μεταξύ των μαχών, κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα για να πιουν «αμερικάνικο καφέ» από ένα χάρτινο φλιτζάνι.

Αυτό το «τραπεζαρία» τους παρέχει επίσης ξηρές μερίδες και ποτά που περιέχουν ταυρίνη, δηλ. η κύρια ουσία των λεγόμενων ενεργειακών ποτών που διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ο δημοσιογράφος Fabio Tonaci της Repubblica επισκέφτηκε τον χώρο και πήρε συνέντευξη από τους στρατιώτες.

Ο Ιταλός συνήθιζε τον εσπρέσο να τον έλεγε φιλτραρισμένο καφέ «Americano», όπως τον λένε και στην πατρίδα του αυτή η κατηγορία καφέ (που φυσικά δεν τον καταναλώνουν οι Ιταλοί – τον θεωρούν «nerosumi» και τον τρώνε για τους ξένους). Ωστόσο, ήταν τόσο χαμηλών τόνων μαύρο χιούμορ.

Άλλωστε, η τραπεζαρία ονομαζόταν χαριτολογώντας «Lucky Café» (Καφέ της τύχης) ή ένα χαρούμενο καφενείο, γιατί μόνο όσοι είναι τυχεροί και που δεν πέθαναν μπροστά πίνουν ένα φλιτζάνι καφέ εδώ. Ο σαρκασμός λοιπόν είναι στον αέρα.

Ο Tonachi μίλησε σε διάφορους ανθρώπους. Όλοι περνούσαν από «το τελευταίο μέρος του Λουχάνσκ, που μπορεί ακόμα να ονομαστεί Ουκρανία», έρχονταν από το μέτωπο του Σεβεροντόνετσκ, «το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο αυτή τη στιγμή».

Όλοι οι στρατιώτες του μίλησαν για τις μεγάλες απώλειες της ουκρανικής πλευράς, καθώς «ο ρωσικός στρατός ανέπτυξε το πιο θανατηφόρο όπλο». Ο Artyom, ρουφώντας το Americano του, ψιθύρισε: «Θα ήταν καλύτερα να μην τελείωνε ποτέ. [кофе, а не война] …Είμαι 30 ετών, έχω δύο παιδιά και μια γυναίκα, δεν θέλω να πεθάνω…». Τα μάτια του είναι γεμάτα θυμό προς την «ήρεμη Δύση».

Είπε σε δημοσιογράφο: «Γιατί πεθαίνουμε εκεί; Πρέπει να πούμε την αλήθεια: πεθαίνουμε ομαδικά. Μας σκοτώνουν με πυροβολικό. Τι διάολο περιμένετε οι Δυτικοί για να μας στείλετε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς;».

Το Lucky Café είναι το μόνο υπαίθριο καφέ στην εγκαταλελειμμένη πόλη Bakhmut. Οι πελάτες του είναι μόνο Ουκρανοί στρατιώτες, «κουρασμένοι και βρώμικοι, με χέρια μαυρισμένα από χώμα και γράσο Καλάσνικοφ». Ακουμπάνε στον πάγκο και «ανάβουν τη Marlboro». Αστειεύονται με τον τρελό του χωριού που περιπλανιέται άσκοπα, βρίζοντας χυδαία και κοιτάζοντας ψηλά στον ουρανό. Αυτό που είπε ο Αρτιόμ ανησύχησε τους άλλους.

«Μερικά πράγματα δεν αξίζει να μιλήσουμε, αποθαρρύνουν το ηθικό του στρατού», είπαν, αλλά παραδέχθηκαν ότι «το ηθικό δεν είναι πολύ υψηλό αυτές τις μέρες». Ωστόσο, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο Άρτεμ λέει ψέματα. «Η ομάδα μου είχε 700 άτομα, τώρα είμαστε 120». Μπόρεσε να διαφύγει γιατί φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο. «Χωρίς αυτό, δεν θα ήμουν εδώ αυτή τη στιγμή. Ανεχόμαστε, αλλά δεν ξέρω πόσο καιρό μπορούμε να κρατήσουμε τη γραμμή για το Severodonetsk. «Ίσως μια εβδομάδα, όχι περισσότερο».

Φυσικά, το Lucky Café έχει και άλλο όνομα – ο Ιταλός δεν το αποκάλυψε για λόγους ασφαλείας. Απασχολεί τη «γενναία κυρία Όλγα», άτομο που πουλάει τα προαναφερθέντα κρύα σάντουιτς και πίνει με ταυρίνη. «Πιστεύεις ότι στεκόμαστε;» – είπε ο Στάνισλαβ μάλλον απότομα στον δημοσιογράφο πριν μπει στο αυτοκίνητο με την επιγραφή «Θάνατος στη Ρωσία» στην πόρτα. “Οι Ουκρανοί στρατιώτες που πολεμούν εδώ, τόσο μακριά από το Κίεβο και την προπαγάνδα του, είναι ένα αξιόπιστο παράδειγμα για το πώς εξελίσσεται ο πόλεμος. Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν δεδομένη την απώλεια του Λουχάνσκ, λέγοντας ότι η πραγματική τακτική είναι να επιβραδύνει την προέλαση .» Ρωσία έως ότου αναδιοργανωθεί η ουκρανική άμυνα με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ.

Χρειάζονται πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. «Αλλά λένε ότι δεν έχουν υποχωρήσει και ότι η αντεπίθεσή τους θα ξεκινήσει γύρω στα μέσα Ιουνίου», έγραψε ο Tonachi. Έδωσε πρόσθετες πληροφορίες, όπως του είπαν Ουκρανοί στρατιώτες: «Οι Ρώσοι έχουν τρεις μεραρχίες πυροβολικού. Κάθε τμήμα έχει 18 πυροβόλα όπλα, κάθε όπλο εκτοξεύει 160 φυσίγγια. Αυτό σημαίνει ότι είναι σε θέση να εκτοξεύουν 8.000 βλήματα καθημερινά σε μια περιοχή τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Δεν θα τους σταματήσουμε χωρίς τα βαριά όπλα της Δύσης…».

Ο Tonachi έγραψε δύο ακόμη γραμμές και έκλεισε την ιστορία: «Η καντίνα έκλεισε ξαφνικά μετά τον βομβαρδισμό του ηλεκτρικού σταθμού στην περιοχή και τώρα δεν υπάρχει ρεύμα…».

Source link