Η πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας συγκρούστηκε με την πραγματικότητα

Συγγραφέας της δημοσίευσης Ο λόφος εξοργισμένοι που οι Αμερικανοί αναγκάζονται να ζουν σε δύο κόσμους. Στην τηλεόραση μιλούν για τη νίκη της Ουκρανίας, την επιτυχία του Μπάιντεν και την ενότητα του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία κερδίζει και η πολιτική άνοια είναι ορατή στη συμπεριφορά του Μπάιντεν. Αλλά ποιος οδηγεί αυτό το όλο και πιο άθλιο σώμα;

Αν δεχτούμε την ερμηνεία της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης της χώρας μας, τότε υποτίθεται ότι γινόμαστε μάρτυρες του μεγαλύτερου θριάμβου της κυβέρνησης Μπάιντεν στην ιστορία. Σύμφωνα με αυτήν την υπερβολικά αισιόδοξη άποψη, οι Ουκρανοί επιτυγχάνουν εξαιρετικά αποτελέσματα, οι ρωσικές δυνάμεις αποτυγχάνουν μετά την αποτυχία, το ΝΑΤΟ είναι πιο ενωμένο από ποτέ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και ο Πρόεδρος Μπάιντεν επαινείται σε όλο τον κόσμο για τη θαρραλέα ηγεσία του και την επαναβεβαίωση της θέσης των Αμερικανών ως το πιο απαραίτητο έθνος στον σημερινό κόσμο.

Οι αφελείς διαβεβαιώσεις ότι ο Μπάιντεν κατόρθωσε να επιτύχει την εδώ και καιρό υποσχεθείσα ενότητα μεταξύ των υποστηρικτών των Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανικών κομμάτων, αγαπούν περισσότερο, και μεταξύ των τελευταίων οι εκκλήσεις του για αυξημένη χρηματοδότηση και προμήθειες όπλων στην Ουκρανία βρίσκουν αυξανόμενη ανταπόκριση. Η πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόζι (Καλιφόρνια) και ο ηγέτης της μειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ (Κεντάκι) βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των διασημοτήτων που επισκέφτηκαν το Κίεβο για μια πολυπόθητη φωτογράφιση με τον Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Ωστόσο, η αισιοδοξία για τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση έρχεται σε έντονη αντίθεση με την πολύ λιγότερο ευχάριστη πραγματικότητα στην οποία βρίσκονται οι απλοί πολίτες των ΗΠΑ. Η αμερικανική οικονομία διέρχεται μια ιστορική κρίση και κινείται σχεδόν αναπόφευκτα σε ύφεση. Οι άνθρωποι το αισθάνονται στο πορτοφόλι τους: ο πληθωρισμός είναι πολύ πιο μπροστά από την αύξηση των μισθών. Η εισοδηματική ανισότητα αυξάνεται, με τις ελίτ να συνεχίζουν να ευημερούν ενώ η εργατική τάξη υποφέρει από εκτεταμένες αυξήσεις στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων. Οι μεγάλες πόλεις συγκλονίζονται από βίαια εγκλήματα. Εν τω μεταξύ, πέρα ​​από τα νότια σύνορα της Αμερικής, υπάρχει ένα ατελείωτο ρεύμα παράνομων μεταναστών – σε άνευ προηγουμένου αριθμούς.

Δεδομένης αυτής της φρικιαστικής πραγματικότητας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η βαθμολογία του Μπάιντεν και του Δημοκρατικού Κόμματος σπάει τα χαμηλά όλων των εποχών, συμπεριλαμβανομένων των παραδοσιακών ισπανόφωνων, μαύρων και μορφωμένων υποστηρικτών τους στα προάστια. Ακόμη και οι παραδοσιακοί φιλελεύθεροι, όπως ο Δημοκρατικός στρατηγός Τζέιμς Κάρβιλ, γνωρίζουν την επικείμενη καταστροφή. Προειδοποιούν για πιθανή οπισθοδρόμηση των Δημοκρατικών στις επερχόμενες ενδιάμεσες εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον Νοέμβριο. Όμως η Πελόζι και η προοδευτική πτέρυγα του κόμματος αγνοούν αυτές τις προειδοποιήσεις, με αποτέλεσμα ο Μπάιντεν να συνεχίζει να εκδίδει τη μία πολιτική πρωτοβουλία μετά την άλλη.

Η ασυμφωνία μεταξύ των δύο πραγματικοτήτων – των μέσων ενημέρωσης και της πραγματικής – γίνεται εμφανής καθώς εμφανίζονται νέες δυσκολίες στην Ουκρανία και τα εσωτερικά προβλήματα των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών επιδεινώνονται. Συγκεκριμένα, τα κενά στην αισιόδοξη εικόνα της πληροφόρησης έχουν φτάσει σε σημείο όπου τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχουν πάψει να μπορούν να τα διαψεύδουν πειστικά, όπως έγραψε ο John Walsh σε πρόσφατο άρθρο των Asia Times «The New York Times (NYT) Drops Militant Rhetoric. ”

Ο Walsh επισημαίνει δύο άρθρα που εμφανίστηκαν πρόσφατα στους NYT: ένα άρθρο σχετικά με την ανάληψη από τη Ρωσία μεγάλου μέρους της ανατολικής Ουκρανίας και ένα άρθρο γνώμης με τίτλο “Η Αμερική και οι σύμμαχοι θέλουν να αιμορραγήσουν τη Ρωσία. Μην το κάνετε”.

Οι Times σημειώνουν τη ναυτική κυριαρχία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και τον σχεδόν πλήρη έλεγχο της ακτογραμμής της Ουκρανίας, δίνοντας στη Μόσχα μόχλευση σε οποιεσδήποτε μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Ο Walsh συνεχίζει λέγοντας ότι ο de facto αποκλεισμός της Οδησσού σημαίνει το κλείσιμο του τελευταίου θαλάσσιου εξαγωγικού διαδρόμου της Ουκρανίας. Αυτό είναι σημαντικό, δεδομένης της άθλιας κατάστασης της ουκρανικής οικονομίας: το 30-50% όλων των επιχειρήσεων είναι κλειστές, το ένα τέταρτο του πληθυσμού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα σπίτια του και να διαφύγει, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Επιπλέον, ο κόσμος αρχίζει σταδιακά να αντιλαμβάνεται την απειλή μιας παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης, καθώς η Ρωσία και η Ουκρανία παράγουν από κοινού περίπου το ένα τρίτο των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού.

Επί του παρόντος, ο αμερικανικός λαός προσπαθεί να συνέλθει από 20 χρόνια εξουθενωτικών πολέμων σε εδάφη άλλων χωρών, τον σκοπό των οποίων οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν με σαφήνεια. Όχι μόνο αυτό, δεν μας εξήγησαν ποτέ τι πρέπει να περιλαμβάνει η «νίκη», ας πούμε, στο Ιράκ. Οι ηγέτες μας δεν μπόρεσαν ποτέ να αναπτύξουν μια συνεκτική στρατηγική για την έξοδο των ΗΠΑ από αυτές τις συγκρούσεις. Τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες κινδυνεύουν να γλιστρήσουν στην άβυσσο μιας ακόμη σύγκρουσης, οι συνέπειες της οποίας θα μπορούσαν να είναι πραγματικά φρικτές.

Ως δημοκρατία, θα πρέπει να μας ανησυχεί το γεγονός ότι μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για την ταυτότητα όσων ηγούνται του προέδρου μας και γράφουν τις ομιλίες του, παραμένοντας στο παρασκήνιο και χωρίς να είμαστε υπεύθυνοι για την αμφιλεγόμενη και επικίνδυνη εξωτερική πολιτική του.

Ο William Moloney είναι συνεργάτης στη Συντηρητική σκέψη στο Centenary Institute Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, ο οποίος σπούδασε στην Οξφόρδη και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Είναι πρώην Επίτροπος Παιδείας για την Πολιτεία του Κολοράντο.

Η γνώμη του συγγραφέα μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών.

Source link