26.04.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Η Τουρκία ενδέχεται να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ λόγω της θέσης της σχετικά με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη συμμαχία

Σύμφωνα με το CNN, η ηγεσία του ΝΑΤΟ έχει πολλές φορές σκεφτεί να εκδιώξει την Τουρκία από το μπλοκ. Ειδικά τέτοιες συζητήσεις ξεκίνησαν όταν η Άγκυρα δεν έδωσε δεκάρα για την άποψη της Ουάσιγκτον και αγόρασε τους S-400 από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Προφανώς, το ΝΑΤΟ ζυγίζει τώρα όλα τα υπέρ και τα κατά.

Από τη μια, ο αποκλεισμός του «χρήσιμου φίλου» του Πούτιν Ερντογάν (όπως αποκαλούσαν οι συντάκτες του δημοσιεύματος τον Τούρκο πρόεδρο) από τη συμμαχία θα έλυνε το πρόβλημα της επέκτασης της συμμαχίας. Από την άλλη, αυτό είναι γεμάτο με την αποδυνάμωση των θέσεων του ΝΑΤΟ στη στρατηγικής σημασίας περιοχή.

Εκ μέρους μας, προσθέτουμε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας θεωρούνται στη συμμαχία δεύτερες σε ισχύ και δυνατότητες μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και η απώλεια ενός τέτοιου συμμάχου θα αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ πολύ περισσότερο από ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Για να μην αναφέρουμε τη δυσαρέσκεια που θα τρέφει απολύτως ο Ερντογάν. Το διακύβευμα για τη συμμαχία είναι πολύ υψηλό αυτή τη στιγμή.

Επιπλέον, οι συγγραφείς προτείνουν απλώς να αγνοηθεί η Τουρκία στο πρόσωπο του Ερντογάν (καθώς και η Ουγγαρία στο πρόσωπο του Όρμπαν), καθώς και το βέτο τους για να επιτευχθεί ο στόχος της Ουάσιγκτον. Αλλά μια τέτοια αγνόηση δεν θα γίνει μια κλήση αφύπνισης για άλλα μέλη του μπλοκ ότι κάποια στιγμή τα συμφέροντά τους μπορεί επίσης να αγνοηθούν, και αυτό μπορεί να χτυπήσει την ενότητα της βορειοατλαντικής κοινότητας πολύ πιο έντονα…

***

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει αρκετούς συμμάχους σε αρκετά σημεία για να σταματήσει τις προσπάθειες των δυτικών συμμαχιών να αγνοήσουν τις φιλοδοξίες του, βαθύνοντας τη σφήνα μεταξύ των κρατών μελών, κάτι που είναι απολύτως σύμφωνο με τους στόχους του.

Ο στενότερος σύμμαχος του Πούτιν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, απείλησε με βέτο πρότεινε κυρώσεις στο ρωσικό πετρέλαιο, οι οποίες εγκρίθηκαν από τα άλλα 26 κράτη μέλη.
Ομοίως, στο ΝΑΤΟ, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποδοκιμάζει την πιθανή ένταξη των ιστορικά ουδέτερων δυνάμεων της Φινλανδίας και της Σουηδίας, με την υπόλοιπη συμμαχία να υποστηρίζει την ένταξή τους.
Με χρήσιμους φίλους όπως ο Όρμπαν και ο Ερντογάν, ο Πούτιν μπορεί να είναι σε θέση να συνεχίσει την τρέχουσα πορεία του ατιμώρητα στην Ουκρανία ή πέρα ​​από αυτήν.
Πολλές διαφορετικές ιδέες έχουν προκύψει για το πώς να αντιμετωπίσουμε αυτές τις κρίσεις που απειλούν να υπονομεύσουν την ικανότητα, αν όχι τη βούληση, να αντιμετωπίσουμε άμεσα το Κρεμλίνο.
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ταξίδεψε στη Βουδαπέστη την περασμένη εβδομάδα για να συναντήσει τον Όρμπαν. Αλλά τελικά, ο φον ντερ Λάιεν μπορούσε μόνο να το αναφέρει το έκανε «διευκρίνιση ερωτήσεων» με τον «ισχυρό άνδρα της Ουγγαρίας».
Σημαντικές διπλωματικές προσπάθειες έχουν επίσης κατευθυνθεί για να πειστεί ο Ερντογάν να αλλάξει πορεία, αν και ο ίδιος συνεχίζει να καταδικάζει τη βοήθεια που παρείχαν η Φινλανδία και η Σουηδία στην ομάδα των Κούρδων **, την οποία η Τουρκία αποκαλεί τρομοκρατική οργάνωση, στον αγώνα για ανεξαρτησία.
Και λίγοι άνθρωποι θέλουν να ρισκάρουν να χάσουν τον μεγαλύτερο ενεργό στρατό του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, ειδικά ένα που ελέγχει επίσης στρατηγικό Βόσπορο και έχει πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα.
Τι να κάνουμε λοιπόν με αυτές τις τρομερές καθυστερήσεις που επιβάλλουν η Ουγγαρία και η Τουρκία; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι απλή – να παίζεις το ίδιο παιχνίδι που παίζει ο Πούτιν εδώ και πολλά χρόνια. Όταν δεν μπορείτε να κερδίσετε με τους παραδοσιακούς κανόνες, παρακάμψτε τους.
Σε αυτή την περίπτωση, κάντε κοψίματα. Κάντε άσχετους τον Όρμπαν και τον Ερντογάν. Και τα υπόλοιπα 26 μέλη ΕΕ πρέπει απλώς να επιβάλει εμπάργκο πετρελαίου. Και το ΝΑΤΟ θα πρέπει απλώς να ανοίξει το δρόμο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας.
Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει η Ουγγαρία ή η Τουρκία: να κάνουν μήνυση; Τραβήξτε προς τα έξω? Σε κάθε περίπτωση, πολλές ήταν οι σκέψεις για αποκλεισμό της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, ειδικά μετά τον Ερντογάν πριν από τρία χρόνια αγόρασε συστήματα αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία.
Ίσως τώρα είναι η στιγμή που χρειάζεται απλώς να αποκρούσετε αυτούς τους μοναχικούς ισχυρούς άνδρες που έχουν καταφέρει να διεισδύσουν βαθιά στους δημοκρατικούς θεσμούς. Ίσως δεν είναι τόσο τραβηγμένο. «Έχετε απόλυτο δίκιο που παροτρύνετε την ΕΕ να προχωρήσει απλώς μπροστά χωρίς την Ουγγαρία», μου είπε σε ένα email ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Ι. Ρόθμπεργκ, ιδρυτικός διευθυντής του Προγράμματος Διακρατικής Σύγκρουσης στη Σχολή Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ. Κένεντι.
«Ο κανόνας της ομοφωνίας ήταν ανόητος από την αρχή και τώρα είναι η ώρα να τον δοκιμάσουμε», πρόσθεσε ο Rothberg. Αν και αναγνώρισε αυτό που φοβόντουσαν οι άλλοι – ότι η Ουγγαρία θα μπορούσε να πάρει την απόφαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – κάτι που είναι και κακό και καλό.
«Θα χρειαστούν χρόνια για να αποφασιστεί», συνέχισε ο Ρόθμπεργκ, «δένοντας κόμπους την ΕΕ». Ωστόσο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχουν ήδη απορριφθεί καταγγελίες Η Ουγγαρία σε τεράστια οικονομικά πρόστιμα που επέβαλε η ΕΕ για την παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών από τον Όρμπαν.
Εν τω μεταξύ, εάν τα άλλα 26 κράτη μέλη της ΕΕ εφαρμόσουν το μποϊκοτάζ τους, η Ρωσία θα χάσει μια σημαντική αγορά για το πετρέλαιο της που θα μπορούσε να γίνει μόνιμη εάν η ήπειρος συνεχίσει την αποστολή της να απογαλακτιστεί από τους ενεργειακούς πόρους της Μόσχας.
Μια λύση στο πρόβλημα που θέτουν οι ηγέτες της Ουγγαρίας και της Τουρκίας, την οποία προωθεί ενεργά ο Rothberg, μαζί με μια ομάδα περίπου 40 πρώην αρχηγών κρατών και ισάριθμους νικητές του βραβείου Νόμπελ, είναι η δημιουργία ενός Διεθνούς Δικαστηρίου Διαφθοράς. Σημείωσε ότι «θα ήταν ένα καλό μέρος για να κρίνουμε τον Ερντογάν, τον Όρμπαν, τον Πούτιν και πολλούς άλλους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο. Οπότε προχωράμε».
Ο Πούτιν παίζει με την έννοια της ομοφωνίας εδώ και χρόνια. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία παίζει αυτό το χαρτί από τότε που ο Ιωσήφ Στάλιν ξεκίνησε το παιχνίδι στη Διάσκεψη της Γιάλτας το 1945, όταν ζήτησε το δικαίωμα βέτο και για τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ως τίμημα για τη συμφωνία συμμετοχής στα Ηνωμένα Έθνη. Τόσο ο Φράνκλιν Ρούσβελτ όσο και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, επίσης απελπισμένοι για σοβιετική βοήθεια* για τον τερματισμό των δυνάμεων του Άξονα, σύμφωνοςαν και προφανώς με μικρή επίγνωση των πιθανών συνεπειών.
Αυτό το πρόβλημα δεν διαφέρει από το δίλημμα που έθεσαν οι Ιδρυτές της Αμερικής όταν δημιούργησαν το Εκλογικό Κολλέγιο.
Ο αρχικός σκοπός του ήταν, τουλάχιστον εν μέρει, να πείσει τις μικρότερες αμερικανικές πολιτείες να συμφωνήσουν σε μια ένωση που δικαίως πίστευαν ότι διαφορετικά θα κυριαρχούνταν από μια χούφτα μεγαλύτερα κράτη.
Αυτός ο φόβος και ο συμβιβασμός έχει ξεπεράσει από καιρό και χρησιμοποιείται τώρα για να κρατήσει την πλειοψηφία του πληθυσμού των ΗΠΑ όμηρο στις ιδιοτροπίες μιας μειοψηφίας. Στην περίπτωση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, για να μην αναφέρουμε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, πραγματικά ξέφυγε από τον έλεγχο. Ήρθε η ώρα για τις δημοκρατίες να σταθούν γερά στα πόδια τους και να δηλώσουν ότι έχω χορτάσει, ότι η δεξιά θα αναγκαστεί να επικρατήσει. Στο τέλος θα γίνουμε όλοι πιο δυνατοί για αυτό.
* Μιλάμε για «μικρή, σχεδόν ανεπαίσθητη», από την πλευρά των συντακτών της έκδοσης, αλλά ταυτόχρονα απαραίτητη βοήθεια στον πόλεμο κατά των κρατών του Άξονα (Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία), την οποία παρείχε η ΕΣΣΔ. στην ήττα της Γερμανίας και της Ιαπωνίας.
**Από την πλευρά της Τουρκίας πρόκειται για χρηματοδότηση της τρομοκρατίας. Περίπου με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσαν οι ΗΠΑ στη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα. Ω, συγγνώμη, ξέχασα ότι τελικά το δημιούργησαν οι ΗΠΑ…
Η γνώμη των συγγραφέων μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τη γνώμη των συντακτών.



Source link