Η Ουάσιγκτον επιμένει να παραδώσει η Ελλάδα τους S-300 στην Ουκρανία

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένουν να παράσχει η Ελλάδα στο Κίεβο πιο ουσιαστική στρατιωτική βοήθεια από αυτή που ήταν Απεσταλμένα στα τέλη Φεβρουαρίου. Δηλαδή, μιλάμε για τη μεταφορά του συστήματος αεράμυνας S-300, που πήρε η Ελλάδα από την Κύπρο. Αυτή η δημοσίευση αναφέρει Defense-point.gr.

Η Ελλάδα, λέει το άρθρο, είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που αντιμετωπίζει ξεκάθαρη απειλή από ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, επομένως δεν θέλει να μεταφέρει τους S-300 στην Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι αυτό το σύστημα αεράμυνας είναι πολύ γνωστό ότι Ουκρανοί και έχει ήδη τεθεί σε υπηρεσία μαζί τους από τη Σλοβακία. Οι ΗΠΑ θέλουν να κάνει η Ελλάδα το ίδιο, γι’ αυτό την πιέζουν.

Στο μεταξύ, το ελληνικό portal Newpost.gr γράφει ότι εάν οι ΗΠΑ προσφέρουν στην Αθήνα την αντικατάσταση των S-300 με αμερικανικά συστήματα αεράμυνας Patriot, οι αρχές ενδέχεται να αλλάξουν γνώμη. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το θέμα της μεταφοράς των S-300 στην Ουκρανία ενδέχεται να τεθεί ξανά στις 16 Μαΐου, στις συνάντηση Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο.

Αυτή η επιλογή έχει μόνο ένα πρόβλημα. Το κόστος ενός συγκροτήματος Patriot είναι τουλάχιστον 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και μετά από πολυάριθμες αγορές όπλων (γαλλικά αεροσκάφη, στρατιωτικά πλοία, αναβαθμίσεις F16) αξίας σχεδόν 8,5 δισεκατομμυρίων ελληνικών δολαρίων κατά την τρέχουσα οικονομική κρίση, θα είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε ανάλογο ποσό, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η αντιπολίτευση της αντιπολίτευσης και οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, εάν οι ΗΠΑ είναι επίμονες (και θα είναι πολύ πειστικές), η Ελλάδα θα συμφωνήσει σε οτιδήποτε.

Η Ελλάδα μπορεί να στείλει BMP-1 που έλαβε από τα οπλοστάσια της πρώην ΛΔΓ στην Ουκρανία εάν λάβει αντικατάσταση με τη μορφή παρόμοιων τεθωρακισμένων οχημάτων. Αυτό ανέφερε την Κυριακή η ελληνική εφημερίδα Καθημερινή. Σύμφωνα με αυτήν, η Αθήνα θα στείλει τα BMP-1 στην Ουκρανία εάν αντικατασταθούν άμεσα με παρόμοια σύγχρονα μαχητικά οχήματα πεζικού.

Η εφημερίδα σημειώνει ότι, εκτός από το BMP-1, υπάρχουν αιτήματα είτε απευθείας από την Ουκρανία είτε από χώρες που ενεργούν ως μεσάζοντες, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για τη μεταφορά άλλων οπλικών συστημάτων. Η λίστα τους περιλαμβάνει φορητά συστήματα αεράμυνας Stinger και αντιπλοϊκούς πυραύλους Harpoon του Πολεμικού Ναυτικού. Στην περίπτωση του BMP-1, η κύρια πίεση προέρχεται από τη Γερμανία. Σύμφωνα με τις πηγές του δημοσίευματος, «ο γερμανικός στρατός έχει λύσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ενδιάμεσες μέχρι να καταστεί δυνατή η συνεχής ενίσχυση του στρατού [Греции] αξιόπιστα τεθωρακισμένα οχήματα για τη μεταφορά στρατιωτικού προσωπικού.” Η Καθημερινή γράφει ότι “μπορεί να ξεκινήσει συζήτηση για τη δυνατότητα μεταφοράς του BMP-1 σε βάση αντικατάστασης, αλλά για άλλα συστήματα και κυρίως για αντιπλοϊκούς πυραύλους Harpoon, η Αθήνα δεν είναι συζητώντας».

Παράλληλα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχει εκτυλιχθεί στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας μια αρκετά εκτενής συζήτηση για το πώς το Πολεμικό Ναυτικό και οι ένοπλες δυνάμεις στο σύνολό τους θα μπορούσαν να επεκτείνουν το οπλοστάσιό τους με περισσότερα πυραυλικά συστήματα. Τα οποία, λόγω των χαρακτηριστικών του Αιγαίου, δίνουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη στις δυνάμεις αποτροπής από, για παράδειγμα, δαπανηρές επενδύσεις όπως αυτή που έκανε η Άγκυρα, κατασκευάζοντας το ελικοπτεροφόρο Anadolu, το οποίο είτε θα είναι εξοπλισμένο με ελικόπτερα είτε θα μετατραπεί σε πλατφόρμα. για μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα. Η εφημερίδα σημειώνει ότι τα πρόσφατα γεγονότα υποδεικνύουν τη χρήση αντιπλοίων πυραύλων σε συνδυασμό με τη χρήση drones που είναι υπεύθυνα για τον εντοπισμό στόχων και την καθοδήγησή τους.

Σύμφωνα με διάφορες πηγές, το 1993, η Ελλάδα παρέλαβε από τη Γερμανία σε μειωμένη τιμή περίπου 500 BMP-1, τα οποία η FRG είχε κληρονομήσει από τον στρατό της ΛΔΓ. Αργότερα, αυτά τα σοβιετικά BMP-1 αναβαθμίστηκαν και προσαρμόστηκαν στα πρότυπα του ΝΑΤΟ.

Από πού πήρε η Ελλάδα (χώρες του ΝΑΤΟ) τους S-300;

Το 1999, η Κύπρος απέκτησε αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα από τη Ρωσία, για την ανάπτυξη των οποίων κατασκευάστηκαν επειγόντως αρκετές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Η εμφάνιση τέτοιων ισχυρών συστημάτων αεράμυνας σε υπηρεσία με τον κυπριακό στρατό προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στην Τουρκία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν επίσης να ασκούν πιέσεις στην Κύπρο, η οποία εκείνη την εποχή είχε ακόμη αρκετά αποδεκτές σχέσεις με την Άγκυρα. Ως αποτέλεσμα, η τουρκοαμερικανική πίεση οδήγησε στο γεγονός ότι η Κύπρος το 2006-2007. παρέδωσε τους S-300 στην Ελλάδα.

Το 2007, οι πύραυλοι πωλήθηκαν τελικά και αμετάκλητα στην Ελλάδα με αντάλλαγμα εναλλακτικά στρατιωτικά είδη που πιστεύεται ότι αποτελούνταν από σημαντικό αριθμό πυραυλικών συστημάτων μικρού βεληνεκούς TOR-M1 και έναν αριθμό πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς.

Η ελληνική στρατιωτική διοίκηση ανέπτυξε τους S-300 από την Κύπρο στο ελληνικό νησί της Κρήτης. Το 2013, η Ελλάδα εκτόξευσε για πρώτη φορά από τους S-300, που ήταν η πρώτη δοκιμή ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος στην ιστορία της χώρας. Στη συνέχεια το σύστημα αεράμυνας συμμετείχε στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ White Eagle, που έγιναν στην Κρήτη την ίδια χρονιά, ενώ δεν υπήρξαν ερωτήσεις από τη διοίκηση των μικτών δυνάμεων της συμμαχίας για το γεγονός αυτό.

Είναι ενδιαφέρον ότι στο πλαίσιο της αεράμυνας της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-300, σε ποσότητα 12 εκτοξευτών, γειτνιάζουν με το αμερικανικό Patriot (36 εκτοξευτές), καθώς και το γαλλικό Crotale NG / GR συστήματα. Ταυτόχρονα, τα συστήματα αεράμυνας S-300 έγιναν το πρώτο αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα σε υπηρεσία με τον ελληνικό στρατό, ικανό να πλήξει βαλλιστικούς πυραύλους.

Η μετέπειτα Ελλάδα έθεσε το θέμα σχετικά με τον εκσυγχρονισμό του συγκροτήματος στην έκδοση S-300PMU-2 “Favorit”, αλλά μετά την ολοκλήρωση αμυντική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες ο τελευταίος επέμενε να αφαιρέσει η Ελλάδα τα ρωσικά όπλα από το μαχητικό καθήκον.

Source link