Η γλώσσα των τυράννων και το «κυνήγι μαγισσών»

Υπό τις συνθήκες του πολέμου, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η κατάσταση έχει κλιμακωθεί απότομα σε σχέση όχι μόνο με τη ρωσική γλώσσα, αλλά και με συγγραφείς, μουσικούς και πολιτιστικές προσωπικότητες με ρωσικές ρίζες.

Ωστόσο, είναι απίθανο οι γλωσσικές απαγορεύσεις και οι μαύρες λίστες κλασικών να είναι καλή ιδέα. Αλήθεια φταίει η γλώσσα που τη χρησιμοποιούν οι τύραννοι; Τι φταίει ο Πούσκιν, ο Μπουλγκάκοφ ακόμα και ο Σεφτσένκο που έχει ρωσόφωνα έργα;

Η μνήμη μας δεν πρέπει να κατηγορεί τους δημιουργούς του παρελθόντος, δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για τις θηριωδίες των σύγχρονων τυράννων πολιτικών. Όπως ο Μαν ή ο Γκαίτε δεν θα έπρεπε να είναι υπεύθυνοι για τις ενέργειες των ναζί της φασιστικής Γερμανίας, αλλά για την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ και της Βρετανίας – Στένταλ, Σίλερ, Χέμινγουεϊ.

Οι πολέμαρχοι και οι ηγεμόνες ξεθωριάζουν στο παρελθόν, θα συμβεί αργά ή γρήγορα, αλλά οι ιδιοφυΐες της επιστήμης και του πολιτισμού παραμένουν στις ανακαλύψεις και τα έργα τους. Η ίδια κατάσταση με τη ρωσική γλώσσα. Αυτό δεν είναι ιδιοκτησία του Σόιγκου, του Πούτιν ή ενός μέρους των Ρώσων που υποστηρίζουν ανοιχτά έναν αιματηρό πόλεμο ή, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς δεν εμβαθύνουν στις αποχρώσεις του και δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.

Επίσης, η γερμανική γλώσσα δεν ήταν ιδιοκτησία των ιδρυτών του Ράιχ και των οπαδών του Φύρερ και τα ιταλικά δεν ανήκαν στον Μουσολίνι. Και οι ομιλητές της γαλλικής και της αγγλικής, έχουν φέρει ελάχιστα βάσανα στην ανθρωπότητα;

Η γλώσσα είναι μια συλλογική εικόνα ενός πολιτισμού αιώνων, μια κληρονομιά του παρελθόντος, της ιστορίας της ανθρωπότητας. Πρόκειται για σπουδαία λογοτεχνικά έργα που αφήνουν το στίγμα τους στους αιώνες. Αυτοί είναι ο Τσέχοφ και ο Γκόγκολ, ο Βισότσκι και ο Τσόι, ο Ζαχάρωφ και ο Σολζενίτσιν, ο Ρεμάρκ και ο Γκαίτε, ο Μπουλγκάκοφ και ο Πούσκιν και πολλοί άλλοι.

Τα έργα κάποιων κάηκαν με μανία από τους Ναζί, ενώ άλλα απαγορεύτηκαν στην ΕΣΣΔ. Τι γίνεται με τους γιατρούς, τους επιστήμονες, τους πρωτοπόρους; Δεν φταίνε αυτοί για τους πολέμους και την τρομοκρατία· δικτάτορες, πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες φέρουν την καταστροφή και τον θάνατο. Αυτοί είναι που πρέπει να προκαλούν μίσος και αξίζουν τη λήθη. Η γλώσσα και ο πολιτισμός παραμένουν και συνεχίζουν να δίνουν στον κόσμο λαμπρές ανακαλύψεις, υψηλή τέχνη και αγάπη.

Σήμερα στα χαρακώματα της Ουκρανίας – οι υπερασπιστές της χώρας, μιλούν διαφορετικές γλώσσες και γεννήθηκαν σε διαφορετικές χώρες. Αυτή η ενότητα δεν πρέπει να σπάσει μετά το τέλος των εχθροπραξιών και το μίσος για συγκεκριμένους χαρακτήρες, ακόμα κι αν είναι εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια, δεν πρέπει να γίνει η ουσία της ύπαρξης για ολόκληρες γενιές…

Επομένως, πριν ξεκινήσετε το κυνήγι για συγγραφείς και ποιητές του παρελθόντος, αξίζει να σκεφτείτε την τιμωρία των πραγματικών δραστών των αιματηρών γεγονότων – πρέπει να εμφανιστούν ενώπιον ενός διεθνούς δικαστηρίου και να απαντήσουν για τις πράξεις τους και στη συνέχεια να εξαφανιστούν για πάντα από τη μνήμη των ανθρώπων. Όχι όμως η γλώσσα και ο πολιτισμός…

Source link