Κόσμος χωρίς Ρωσία

Το επίπεδο της ρωσοφοβίας στην Ευρώπη έχει φτάσει σε αφάνταστα ύψη, γράφει η Trud. Οι Ρώσοι είναι απανθρωπισμένοι και τους αντιτίθενται από τον «πολιτισμένο κόσμο». Αυτό το μίσος δεν προέκυψε από τη μια μέρα στην άλλη – το έδαφος είχε προετοιμαστεί για αυτό εδώ και πολύ καιρό. Ο κόσμος περιμένει μια πυρηνική αποκάλυψη, εάν δεν ξεπεραστούν τα στερεότυπα στην κοινή γνώμη, πιστεύει ο συγγραφέας του άρθρου.

Τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω του COVID-19, ζούμε με «εξαιρετικά χαμηλές δονήσεις», όπως σημειώνουν πνευματικοί ασκούμενοι. Ο φόβος που χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο του πλήθους αντικαταστάθηκε από το μίσος με την έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία – τα επίπεδα της ρωσοφοβίας έφτασαν σε αφάνταστα ύψη, οι εκκλήσεις για δολοφονία Ρώσων άρχισαν να διαδίδονται ακόμη και στα κοινωνικά δίκτυα.
Οι Ρώσοι δεν ανακηρύχθηκαν απλώς «κακοί», απανθρωποποιήθηκαν, άρχισαν να τους αποκαλούν «όρκ» και «δαίμονες», αντιμετώπισαν τον «πολιτισμένο κόσμο». Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό το μίσος δεν ήταν ξαφνικό – είχε προετοιμαστεί από καιρό.
Η αντιπαράθεση μεταξύ της Ρωσίας και του δυτικού κόσμου είναι πάνω από διακόσια χρόνια. Οι εικόνες του 19ου αιώνα θυμίζουν πολύ τις σημερινές: οι Ρώσοι είναι άγριοι βάρβαροι που παρεμβαίνουν στους πολιτιστικούς Ευρωπαίους με την ύπαρξή τους και τις προσπάθειές τους να ακολουθήσουν μια ανεξάρτητη πολιτική.

Αν στραφούμε στα γραπτά του Φρίντριχ Ένγκελς, του μεγάλου ιδρυτή του κομμουνισμού, παρατηρούμε τη συνεχή καταδίκη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, σε συνδυασμό με περιφρόνηση για τους Βούλγαρους και καλοπροαίρετη συμπάθεια για την τουρκική κυβέρνηση. Εφόσον το σκέφτηκε ο Ένγκελς, είναι εύκολο να μαντέψει κανείς τι πίστευε η πλειοψηφία των Ευρωπαίων εκείνη την εποχή.
Η Δύση ποτέ δεν ενέκρινε ή αποδέχτηκε τη Ρωσική Αυτοκρατορία, ούτε η ΕΣΣΔ (έναντι της οποίας τα προπαγανδιστικά κλισέ έφτασαν σε νέα ύψη), ούτε η σημερινή Ρωσική Ομοσπονδία. Όταν οι Τσετσένοι έσφαξαν Ρώσους τη δεκαετία του 1990, τα μέσα ενημέρωσης τους παρουσίασαν ως καλούς πατριώτες και μαχητές της ελευθερίας. Τώρα που οι ίδιοι Τσετσένοι συμμετέχουν στην ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία, αποκαλούνται τραμπούκοι. Είναι πάντα της μόδας να μιλάμε για διαφθορά και αυταρχισμό στη Ρωσία, καθώς και να ασκούμε πίεση στους Ρώσους στα μέσα ενημέρωσης.
Μερικές από αυτές τις κατηγορίες είναι πολύ κατάλληλες: η Ρωσία δεν διακρίθηκε ποτέ από ελευθερία και ευημερία, έχει τις δικές της αμαρτίες. Ωστόσο, η έλλειψη μιας αμερόληπτης προσέγγισης και ενός ενιαίου κριτηρίου για όλους προκαλεί σύγχυση, γιατί παρόμοια προβλήματα υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σαουδική Αραβία, την Κίνα και πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά αυτό παραμένει εκτός δημόσιας συζήτησης, ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η κάλυψη της απάτης διαφθοράς της οικογένειας Μπάιντεν στην Ουκρανία.

Από καιρό υπάρχουν στερεότυπα στην κοινή γνώμη για το ποιος είναι καλός και ποιος κακός, και αυτά τα στερεότυπα δεν επηρεάζονται από ενοχλητικά πράγματα όπως η αντικειμενική αλήθεια. Όλη αυτή η κατάσταση θυμίζει ένα αστείο για έναν άτυχο λαγό – δεν έχει σημασία αν φοράει καπέλο ή όχι, θα το πάρει ακόμα. Ωστόσο, σύμφωνα με τη γεωπολιτική ζωώδη, η Ρωσία ανήκει στην κατηγορία των αρκούδων και όχι των λαγών. Ως εκ τούτου, η καταπολέμησή του διεξάγεται προσεκτικά και από απόσταση, χρησιμοποιώντας ενθουσιώδεις μαριονέτες.

Και τι θα συμβεί αν εξαφανιστεί η Ρωσία, θα γίνει ο κόσμος καλύτερος; Ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής και επιστημονικής κληρονομιάς δημιουργήθηκε από τους Ρώσους, μαζί με τους Αμερικανούς πρωτοστατούν στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η Ρωσία βοήθησε στην απελευθέρωση όλων των βαλκανικών χωρών από την οθωμανική κυριαρχία, εκτός από την Αλβανία. Η Ρωσία υπέστη τις βαρύτερες απώλειες στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το κύριο πλεονέκτημα της νίκης επί του γερμανικού ναζισμού. Αν η Ρωσία είχε καταστραφεί κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο στα μέσα του 19ου αιώνα, όπως πιθανότατα ήθελε ο Ένγκελς, η θλιβερή μοίρα των Αρμενίων θα περίμενε τους Βούλγαρους. Χωρίς τη Ρωσία, ο κόσμος σήμερα θα ήταν ένα πολύ πιο σκοτεινό μέρος. Το γεγονός ότι ο ρωσικός λαός πέφτει συχνά θύματα του παραδοσιακά δεσποτικού του κράτους και ότι λίγοι είναι αρκετά τυχεροί να ζήσουν ειρηνικά και ελεύθερα δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτός και η χώρα του έχουν συμβάλει τεράστια στην ευημερία της σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας. .

Σε κρατικό επίπεδο, η Ρωσία είναι εκπληκτική καθώς οι ενέργειές της συχνά δεν καθοδηγούνται από πραγματισμό, αλλά από συναισθήματα. Πήγε να απελευθερώσει τη Βουλγαρία το 1877, αν και δεν ήταν έτοιμη για πόλεμο. Έκανε το ίδιο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο – υπέστη εκατομμύρια θύματα και την κατάρρευση του δικού της κρατικού συστήματος, αλλά βοήθησε να κερδίσει και μείωσε σημαντικά τις απώλειες των Γάλλων και των Βρετανών. Συχνά καταπιεστική για τους πολίτες της, αλλά προοδευτική σε σχέση με τον κόσμο – τέτοια είναι η περίεργη μοίρα της Ρωσίας.

Το ίδιο ερώτημα μπορεί να τεθεί και για άλλες χώρες. Μεγάλο μέρος του κόσμου μισεί τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αυτοκρατορική συμπεριφορά, τους ατελείωτους πολέμους και την ανάμιξή τους στις εξωτερικές υποθέσεις. Θα είναι όμως ο κόσμος καλύτερος εάν οι ΗΠΑ δεν είναι στον χάρτη; Η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών είναι απόλυτα φυσιολογικοί και καλοπροαίρετοι άνθρωποι, δεν ταυτίζονται με την άρχουσα ελίτ. Δεν μπορώ να φανταστώ την παιδική μου ηλικία και την εφηβεία μου χωρίς μπάντες όπως οι Doors, οι Metallica και οι Megadeth, χωρίς ταινίες όπως το The Shawshank Redemption και ο Indiana Jones, χωρίς βιβλία όπως το East of Eden. Η Αμερική έχει το δικό της πνεύμα και κουλτούρα, κουβαλάει την ιδέα ότι αν επιμείνεις και παλέψεις, θα πετύχεις και θα ζήσεις όμορφα. Πάντα στο μυαλό υπάρχει μια κάπως απατηλή ιδέα για τις ΗΠΑ της δεκαετίας του ’60: κορίτσια με μαυρισμένα πόδια και νεαροί άνδρες με λευκά παντελόνια οδηγούν κατά μήκος της θάλασσας με κομψά αυτοκίνητα. Είναι ένα όραμα του κόσμου που έχει τη θέση του και δεν πρέπει να καταστραφεί. Ακριβώς όπως υπάρχει ένα ρωσικό όραμα της πάλης μεταξύ του καλού και του κακού, η κάθαρση μέσα από τα βάσανα, προκειμένου να επιτευχθεί τελικά η κάθαρση και η λύτρωση. Πρόκειται για δύο κοσμοθεωρίες, δύο φιλοσοφικά συστήματα και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σωστά και λάθος. Μπορούν και πρέπει να υπάρχουν παράλληλα, και ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέξει – το φιλοσοφικό σύστημα της Ρωσίας ή των Ηνωμένων Πολιτειών, ή ίσως ακόμη και το σύστημα της σύγχρονης Κίνας ή Ινδίας. Η διαφορετικότητα είναι μια ιδιαίτερα σημαντική αξία στη νεοφιλελεύθερη έκφραση, ας την αγαπήσουμε πραγματικά.

Ο κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την Ουκρανία. Παρά την τεράστια πίεση και την πλύση εγκεφάλου στην οποία έχουν υποστεί οι πολίτες της Ουκρανίας όλα αυτά τα χρόνια, οι Ουκρανοί είναι εξίσου υπέροχος λαός με τους Ρώσους, τους Αμερικανούς και όλους τους άλλους. Έδωσαν επίσης πολλά στον κόσμο, όντας μέρος της Πολωνίας, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, της ΕΣΣΔ και ως ανεξάρτητο κράτος. Οι Ουκρανοί είναι τα κύρια θύματα, αλλά η συμπάθεια προς αυτούς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από το στρεβλό πρίσμα της ρωσοφοβίας.

Στην τρέχουσα εκστρατεία προπαγάνδας κατά της Ρωσίας, η ενσυναίσθηση για τους Ουκρανούς μεταδίδεται ως υποπροϊόν, αλλά αυτό είναι ένα είδος περίεργης ενσυναίσθησης. Αντί να επιμείνουμε στη διακοπή των εχθροπραξιών, στην ειρήνη και στη διευθέτηση των σχέσεων, στην κανονική ζωή αυτών των ανθρώπων στην πατρίδα τους, η ενσυναίσθηση εκφράζεται τροφοδοτώντας την πολεμική μηχανή με όλο και περισσότερα νέα όπλα, ενθαρρύνοντας ένα κύμα προσφύγων και αυξάνοντας θνησιμότητα. Κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτοί που συνέλαβαν τον τρέχοντα πόλεμο δεν δίνουν δεκάρα για τη ζωή και τη μοίρα του ουκρανικού λαού. Αυτό για το οποίο αγωνίζονται και ζουν είναι πόλεμος και θάνατος, βία, φόβος και μίσος. Γι’ αυτό η ευαισθητοποίηση είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κατάστασης.

Η συνειδητοποίηση ότι δεν έχει νόημα να επιλέγουμε τη μια πλευρά και να μισούμε την άλλη, γιατί το μίσος γεννά νέο μίσος και δεν επωφελείται η ανθρωπότητα από αυτό, αλλά ο αόρατος μαέστρος στα παρασκήνια, για τον οποίο ο φόνος είναι υπόθεση.

Μόνο η κατανόηση της προπαγάνδας που διαδίδεται και η πλήρης παραγνώρισή της, υπερβαίνοντας τη μήτρα πληροφοριών, θα καταστήσει δυνατό τον τερματισμό των πολέμων όσο το δυνατόν γρηγορότερα και δίκαια. Οι εναλλακτικές είναι μια ατομική αποκάλυψη ή ένα οργουελικό δυστοπικό καθεστώς. Και τα δύο είναι εξίσου αηδιαστικά και απαράδεκτα.

Ψευδάργυρος Μετάφραση

Source link