3ος παγκόσμιος πόλεμος πληροφοριών. Μέρος 1

Από τις πρώτες μέρες του πολέμου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας*, εκατοντάδες χιλιάδες (αν όχι εκατομμύρια) νέοι μαχητές έχουν ενταχθεί στον πόλεμο πληροφοριών στο Διαδίκτυο που ξεκίνησε το 2014, ο οποίος το έφερε σε ένα νέο, παγκόσμιο επίπεδο.

Μέρος ένας , 2, 3, 4

Οι μαχητές αυτού του μετώπου όχι μόνο προσπαθούν να γεμίσουν τον χώρο πληροφοριών με ψεύτικα και σκουπίδια πληροφοριών, αλλά πραγματοποιούν και άμεσες επιθέσεις με στόχο την αποσταθεροποίηση των υπολογιστικών συστημάτων και την πρόσβαση στο Διαδίκτυο κρατικών ιδρυμάτων, οικονομικών και επιχειρηματικών κέντρων, δημιουργώντας αταξία και χάος στο ζωή των χωρών που βασίζονται στο Διαδίκτυο στην καθημερινή τους ζωή. Οι διακρατικές σχέσεις και η πολιτική αντιπαράθεση συχνά συνεχίζονται στο Διαδίκτυο με τη μορφή κυβερνοπολέμου: βανδαλισμοί, προπαγάνδα, κατασκοπεία, άμεσες επιθέσεις σε συστήματα υπολογιστών και διακομιστές.

«Όποιος κατέχει τις πληροφορίες, αυτός κατέχει τον κόσμο». Ο συγγραφέας αυτής της δήλωσης είναι ο Nathan Rothschild, ιδρυτής του αγγλικού υποκαταστήματος της τραπεζικής δυναστείας Rothschild. Η ιστορία του πώς οι γιοι του πρώτου Βαρώνου Ρότσιλντ έκαναν περιουσίες με πληροφορίες σχετικά με την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1814 είναι εγχειρίδιο.

Και αν κατανοείς τις κοινωνικές διαδικασίες, μπορείς να το καταλάβεις Ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει. Και ότι είναι πολύ πιο τρομερό, γιατί η καταστροφή συμβαίνει λόγω της επιρροής των πληροφοριών στον εγκέφαλο και την ψυχή των ανθρώπων. Και αν οι σφαίρες και τα κοχύλια είναι γνωστά από το σημείο που πετούν, τότε οι βόμβες πληροφοριών εμφανίζονται απροσδόκητα και σε άγνωστο μέρος, μερικές φορές είναι αδύνατο να αποκρούσει καθόλου μια τέτοια επίθεση.

Λίγο ιστορία

Το 1999, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ επιτέθηκαν στη Γιουγκοσλαβία. Δεν θα μιλήσουμε για το πώς ήταν σε στρατιωτικές και πολιτικές πτυχές, αλλά θυμηθείτε πώς μάθαμε αυτά τα νέα και πώς μας έδειξαν αυτά τα γεγονότα. Αυτή ήταν ίσως η τελευταία φορά που τα νέα για μια σύγκρουση αναφέρθηκαν με τον παραδοσιακό τρόπο. Τρεις τρόποι. Το πρώτο είναι επίσημες εκθέσεις κρατικών φορέων. Το δεύτερο είναι τα παραδοσιακά μέσα. Το τρίτο είναι φήμες από ανθρώπους που οι ίδιοι μετέδωσαν πληροφορίες προφορικά ή γραπτά από τη σκηνή των γεγονότων που είδαν. Θα σημειώσω ένα σημαντικό γεγονός προς κατανόηση. Οι βομβαρδισμοί, αν και ήταν σχεδόν ζωντανοί, εξακολουθούσαν να είναι πολύ συγκεκριμένες αναφορές από επαγγελματίες δημοσιογράφους και το βίντεο τραβήχτηκε από επαγγελματίες οπερατέρ. Σχεδόν καμία πληροφορία δεν ελήφθη χωρίς σχόλια.

Μετά ήταν το 2008 και ο πόλεμος των πέντε ημερών. Παρά το γεγονός ότι η Νότια Οσετία και η Αμπχαζία απέχουν πολύ από τις πιο ανεπτυγμένες και πλούσιες περιοχές, μέχρι το 2008 είχαν ήδη πλήρως λειτουργικά δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, και εκτός από τις ψηφιακές κάμερες, υπήρχαν ήδη πολλά τηλέφωνα με κάμερες. Και η εποχή των κοινωνικών δικτύων ξεκίνησε στο Διαδίκτυο. Περιττό να πούμε ότι κυριολεκτικά από τα πρώτα λεπτά εμφανίστηκαν στο δίκτυο μηνύματα από το γήπεδο από απλούς ανθρώπους και όχι δημοσιογράφους; Και την επόμενη κιόλας μέρα ο χώρος ενημέρωσης πλημμύρισε από φωτογραφίες και βίντεο από τους τόπους των εχθροπραξιών. Η ποιότητα των γυρισμάτων ήταν τρομερή, αλλά κάθε δευτερόλεπτο θεωρούσε καθήκον του να δείξει ένα ρεπορτάζ, όπως κάνουν οι πραγματικοί δημοσιογράφοι. Το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό για όλους, αλλά μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι το Διαδίκτυο για αυτή τη σύγκρουση έχει ανέβει στο ίδιο επίπεδο με τα παραδοσιακά μέσα. Οι αυτοδημιούργητοι κύλινδροι ήταν κατώτεροι σε ποιότητα, αλλά ελήφθησαν σε ποσότητα. Επιπλέον, οποιοσδήποτε εγχώριος εμπειρογνώμονας είχε την ευκαιρία να μιλήσει γρήγορα για το περιεχόμενο που δημοσίευσαν στο δίκτυο οι συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις.

Ένα σημαντικό σημείο εδώ ήταν ότι η αποτελεσματικότητα της δημοσίευσης πληροφοριών ιδιωτικά και στα μέσα ενημέρωσης ήταν περίπου η ίδια. Ναι, τα μηνύματα με τη μορφή κειμένου ή μεμονωμένες φωτογραφίες εμφανίζονταν λίγο πιο γρήγορα, αλλά υπήρχε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που δημοσιεύτηκαν και τη λήψη των σχολίων. Το βίντεο ήταν σχεδόν σύμφωνο με τις επίσημες αναφορές, δηλ. με καθυστέρηση πολλών ωρών. Τα παραδοσιακά μέσα έχασαν σημαντικό μέρος του κοινού, αλλά παρέμειναν ωστόσο η κύρια πηγή πληροφόρησης για την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Η πολιτική αλλάζει στα social media

Το σημείο καμπής για την πρώην ΕΣΣΔ ήταν το 2013. Η αναταραχή στην Ουκρανία, η οποία έληξε με την απώλεια της Κριμαίας γι’ αυτήν, έγινε το πρώτο σημαντικό πολιτικό γεγονός για τους κατοίκους της πρώην ΕΣΣΔ, στο οποίο οι πληροφορίες στα κοινωνικά δίκτυα άρχισαν να παίζουν όχι λιγότερο ρόλο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υπήρχαν αρκετοί λόγοι για αυτό. Πρώτον, οι δεσμοί βαθιάς ολοκλήρωσης εντός της κοινωνίας στον μετασοβιετικό χώρο παρείχαν έναν ενιαίο χώρο πληροφόρησης στο Διαδίκτυο, ενώ τα εθνικά μέσα ενημέρωσης ήταν διχασμένα. Δεύτερον, το επίπεδο διείσδυσης των κοινωνικών δικτύων στην κοινωνία έχει ξεπεράσει ένα κρίσιμο σημείο. Το Διαδίκτυο δεν ήταν πλέον κάτι το εκπληκτικό και δεν απαιτούσε ειδικές δεξιότητες για ενεργή χρήση για τη λήψη και μετάδοση πληροφοριών. Τρίτον, ήταν ήδη η εποχή των smartphone, οπότε οι συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις μπορούσαν να στείλουν πληροφορίες στα κοινωνικά δίκτυα χωρίς να εγκαταλείψουν πραγματικά τις εκδηλώσεις. Η ζωντανή μετάδοση έπαψε να είναι προνόμιο των δημοσιογράφων.

Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υπερβάλλει κανείς τη διείσδυση των κοινωνικών δικτύων στο νοητικό επίπεδο. Για διαφορετικές γενιές, το επίπεδο εμπιστοσύνης αποδείχθηκε ριζικά διαφορετικό, γεγονός που από πολλές απόψεις επιδείνωσε τη διάσπαση στην κοινωνία. Αν για κάποιους οι πληροφορίες από ανεπίσημες πηγές ήταν πιο σημαντικές, τότε οι τελευταίοι το αντιλήφθηκαν ως κάτι επιπόλαιο. Και εδώ ερχόμαστε στο πιο σημαντικό ζήτημα, το οποίο ξεφεύγει από την καθαρά τεχνική πτυχή της δουλειάς των κοινωνικών δικτύων και των παραδοσιακών μέσων, το ζήτημα της εμπιστοσύνης στην πηγή πληροφοριών.

Το 2013-2014 η κατάσταση ήταν ακόμα σε ισορροπία. Η εμπιστοσύνη στα κοινωνικά δίκτυα βασίστηκε αποκλειστικά σε προσωπικές σχέσεις. Δημόσια πρόσωπα, ιδιαίτερα πολιτικοί, έχουν ήδη χρησιμοποιήσει ενεργά τις δυνατότητες των κοινωνικών δικτύων, αλλά δεν τα έχουν κάνει ακόμη mainstream. Εξαίρεση ήταν αυτοί που βασίζονταν στη νεότητα. Ωστόσο, η κατάσταση άλλαξε δραματικά όταν ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Μπορείτε να μεταχειριστείτε τον ρόλο του στην παγκόσμια ιστορία όπως θέλετε, αλλά έγινε ο πρώτος πρόεδρος μιας μεγάλης δύναμης, που πρώτος εξέφρασε τις αποφάσεις του σε ένα κοινωνικό δίκτυο και μόνο τότε μπορούσαν να μάθουν από επίσημα δελτία τύπου. Τα κοινωνικά δίκτυα δεν ήταν πλέον απλώς ένα άλλο μέρος όπου δημοσιεύουν επίσης κάποιες πληροφορίες. Έχουν γίνει ένα μέρος όπου μέρος του πληθυσμού θα λάβει όλες τις πληροφορίες. Το ζήτημα της εμπιστοσύνης δεν μπορούσε πλέον να αμφισβητηθεί, τα κοινωνικά δίκτυα απέκτησαν την ίδια θέση που είχαν τα πιο επίσημα μέσα ενημέρωσης.

Η αυξανόμενη δημοτικότητα των κοινωνικών δικτύων, η εμπλοκή εκατομμυρίων ανθρώπων σε αυτά, η έλλειψη ελέγχου, η πρακτική απουσία πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων μετατρέπουν τα κοινωνικά δίκτυα σε ισχυρό όπλο για την αποσταθεροποίηση της κατάστασης σχεδόν σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες ( παράδειγμα με το BLM). Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα είναι βολικό να πυροδοτούνται ιδεολογικές, εθνοτικές, θρησκευτικές συγκρούσεις, αφού η δομή των κοινωνικών δικτύων συνεπάγεται την ανωνυμία, την εγγύτητα και τη δυσκολία δημιουργίας ενός ενιαίου κέντρου. Ταυτόχρονα, τα κοινωνικά δίκτυα είναι σε θέση να ενώσουν ανόμοιες, εξωτερικά άσχετες μεταξύ τους οργανώσεις και ομάδες διαμαρτυρίας.

Πόλεμος στη Συρία «Λευκά Κράνη»

Τον Ιούλιο του 2019, τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης κυκλοφόρησαν πλάνα που είχαν σχεδιαστεί για να αποδείξουν ότι ρωσικά αεροσκάφη επιτίθεντο πολιτικούς στόχους στη Συρία. Το βίντεο διανεμήθηκε από τους White Helmets, μια εθελοντική οργάνωση που δρα σε εδάφη που ελέγχονται από ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης. Η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Δαμασκός κατηγορούν την οργάνωση ότι εργάζεται προς τα συμφέροντα της Δύσης, η οποία υποστηρίζει την αντιπολίτευση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Τα Λευκά Κράνη το αρνούνται, υποστηρίζοντας ότι διατηρούν ανεξάρτητο καθεστώς, αν και χρηματοδοτούνται από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.

Τα Λευκά Κράνη έδειχναν τακτικά σε βίντεο από τη Συρία πώς οι άμαχοι που είχαν υποφέρει από τους βομβαρδισμούς και τις χημικές επιθέσεις του Άσαντ ανασύρονταν από τα ερείπια. Ταυτόχρονα, τα γεγονότα της χρήσης χημικών όπλων δεν επιβεβαιώθηκαν. Τον Απρίλιο του 2018, ένα βίντεο των Λευκών Κρανών με τις φρικτές συνέπειες μιας χημικής επίθεσης στην πόλη Ντούμα έγινε η βάση για μια συνδυασμένη αεροπορική επιδρομή ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Γαλλίας κατά των θέσεων του Άσαντ. Ο επικεφαλής της οργάνωσης είπε ότι μια βόμβα σαρίν έπεσε σε αμάχους, σκοτώνοντας τουλάχιστον 70 ανθρώπους. Αλλά κατά τη διάρκεια της έρευνας, η οποία διεξήχθη από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων στον ΟΗΕ, αποδείχθηκε ότι το βίντεο ήταν στημένο. Η Ρωσία έδειξε 17 μάρτυρες στην ενημέρωση που επιβεβαίωσαν ότι το βίντεο ήταν ένα σκηνικό στο οποίο οι Σύροι πληρώνονταν φαγητό για να συμμετάσχουν. Η επίθεση με χημικά στις 7 Απριλίου δεν επιβεβαιώθηκε από ντόπιους γιατρούς που εργάζονταν σε κλινικές κοντά. Εκείνη την ημέρα, τους έφερναν ασθενείς με σημάδια ασφυξίας, αλλά προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι άνθρωποι εισέπνευσαν σκόνη ως αποτέλεσμα του βομβαρδισμού, έγραψε η βρετανική εφημερίδα The Independent.

Μέρος ένας , 2, 3, 4

Κατάλογος των βασικών υλικών που χρησιμοποιούνται:

• Κονσταντίν Ιβάνοφ Κοινωνικά δίκτυα ενάντια στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης: πόλεμος ή όχι;
• Ξένια Ιλιούκ Γιατί να μην πιστέψετε ότι τα ρωσικά ψεύτικα ξέχασαν να κερδίσουν στον πόλεμο της πληροφορίας.
• Volodymyr Dudko Πόλεμος πληροφοριών κατά της Ουκρανίας και μέθοδοι πολέμου
• Otar Dovzhenko Πώς να μην πεταχτεί στα χέρια του εχθρού στον χώρο της ενημέρωσης
• Μάρτι Σουάντ Οι ειδήσεις για τον πόλεμο βρίσκονται πλέον στους Χάρτες Google. Πώς οι ακτιβιστές χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να παρακάμψουν τη ρωσική προπαγάνδα
• Ελισαβέτα Σοκουρένκο «Για τη Ρωσία, δεν υπάρχουν κανόνες ούτε για τον στρατό ούτε για τον πόλεμο πληροφοριών»: πώς να αντιμετωπίσετε την προπαγάνδα»

Source link