29.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Σαρακοστή και πόλεμος – είναι συμβατά;

Πολλοί συνάντησαν την τρέχουσα ανάρτηση σε ασυνήθιστες και τραγικές συνθήκες. Αλλά το πώς θα περάσουμε τόσο γρήγορα εξαρτάται από εμάς.

Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, ο κόσμος χωρίστηκε σε πολλά μέρη – άλλοι πολεμούν, άλλοι υποφέρουν από εχθροπραξίες, άλλοι δεν ντρέπονται στις εκφράσεις τους, υποστηρίζουν τη μία ή την άλλη πλευρά της σύγκρουσης και υπερασπίζονται την άποψή τους.

Μεγάλη Σαρακοστή και Πόλεμος. Είναι δύσκολο να βρεις πιο ασύμβατα πράγματα. Από αμνημονεύτων χρόνων, η νηστεία έχει σχεδιαστεί για να επιβραδύνει ένα άτομο, να μειώνει τη φασαρία του, να τον κάνει να κοιτάζει τον εαυτό του, να επικεντρώνεται στην ψυχή. Ο πόλεμος είναι ένα είδος πεμπτουσίας δυσαρμονίας, το επίκεντρο της φασαρίας και του άγχους. Κινείται σε μερικές φορές περιττές κινήσεις, σε προκαλεί ένταση και φόβο – τι είδους ανάρτηση υπάρχει …

Αλλά από την άλλη – πότε να νηστέψετε, αν όχι αυτή τη δύσκολη στιγμή. Ας θυμηθούμε τη Μεγάλη Σαρακοστή των περασμένων χρόνων: η ένταση της πρώτης εβδομάδας, η χαρά της μετάνοιας και της συμμετοχής στην Ευχαριστία, οι προσπάθειες να κρατήσουμε τον εαυτό μας στην ίδια συγκέντρωση και σθένος όπως την πρώτη εβδομάδα. Χαλάρωση, όταν στη μέση της Σαρακοστής, η ζωή μπαίνει στη συνηθισμένη φασαριόζικη και απρόσεκτη πορεία της. Κούραση από τη νηστεία: «Λοιπόν, πότε είναι ήδη Πάσχα;» και παράπονα ότι το άπαχο φαγητό δεν σκαρφαλώνει πια στο λαιμό. Φέτος όμως είναι διαφορετικά…

Ξαφνικά ένας πόλεμος: ένας πραγματικός, με όλες τις φρικαλεότητες και τα δεινά, που έχει ήδη έρθει στο σπίτι κάποιων και στέκεται έξω από το κατώφλι άλλων. Σε μια στιγμή, τα πάντα υποτιμήθηκαν, η συνήθης σταθερότητα και η καλά τροφοδοτημένη εμπιστοσύνη εξαφανίστηκαν. Κάπως έτσι έγινε αμέσως φανερό ότι στη ζωή δεν υπάρχει τίποτα και σε κανέναν να βασιστείς, εκτός από τον Θεό. Τα πάντα είναι στα χέρια του Κυρίου, και εμείς, μόλις πρόσφατα βέβαιοι και ανεξάρτητοι, εξαρτόμαστε πλήρως από το θέλημά Του και το έλεός Του.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, γίνεται αισθητό πόσο κοντά μας είναι ο Κύριος, και πόσο ασήμαντοι είμαστε μπροστά Του, πόσο μεγάλο είναι το έλεός Του για εμάς. Μια χάρη που μόλις πριν από δύο εβδομάδες θεωρούσαμε δεδομένη και δεν σκεφτήκαμε καν να εκτιμήσουμε.

Έφτασε η ώρα της μετάνοιας, η μεγάλη Κωστή είναι κατάλληλη και αναγκαία περίοδος. Επομένως, οι Χριστιανοί χρειάζεται απλώς να νηστέψουν -όχι όπως πριν από ένα χρόνο, δύο ή τρία χρόνια, αλλά όπως το καλεί η Εκκλησία- με πόθο και ζήλο, με ετοιμότητα και αυτοδοτικότητα, με πίστη και ειλικρίνεια.

Ναι, είναι ανήσυχο. Ποιος όμως, αν όχι ο Ορθόδοξος, θα έπρεπε να ξέρει ότι κανείς δεν έχει υποσχεθεί σε κανέναν αύριο. Ούτε πριν, ούτε τώρα. Ούτε σε πόλεμο ούτε σε καιρό ειρήνης. Ανά πάσα στιγμή, ο μόνος χρόνος στη διάθεση του ανθρώπου ήταν αποκλειστικά σήμερα, ή μάλλον, η παρούσα στιγμή αυτής της ημέρας. Έχει αλλάξει κάτι ο πόλεμος; Οχι. Όμως ο πόλεμος άλλαξε πολλά άλλα πράγματα.

Τώρα δεν χρειάζεται να ψάχνετε για ευκαιρίες για καλές πράξεις, υπάρχουν πολλοί γείτονες που υποφέρουν γύρω. Αδύναμοι ηλικιωμένοι, αναγκαστικοί άνεργοι, πρόσφυγες και όλοι όσοι πια αδυνατούν να λύσουν στοιχειώδη προβλήματα. Το βάσανό τους δεν είναι μόνο το βάσανό τους. Είναι ο τομέας ευθύνης μας. Είναι η ευκαιρία μας για καλές πράξεις και η θεραπεία μας για τον φόβο, τη δειλία, την απληστία, τον εγωισμό.

Αφού μας επέτρεψε σοβαρές δοκιμασίες, ο Θεός μας κάλεσε σε μετάνοια. Μας έδωσε όμως και κυριολεκτικά τα πάντα για αυτή τη μετάνοια. Ελάχιστα απαιτούνται από εμάς. Πρώτα απ’ όλα όσοι αιφνιδιάστηκαν από τον πόλεμο, να αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία με θάρρος και σταθερότητα. Όταν οι άνθρωποι υποκύπτουν μαζικά στον φόβο, τον πανικό, την απόγνωση ή το μίσος, έχουμε μια τεράστια ευθύνη: να είμαστε παράδειγμα ηρεμίας, υπομονής και πίστης. Άλλωστε, αν θα είναι αδύνατο να στηριχτούμε σε Χριστιανούς σε μια κρίσιμη κατάσταση, τότε σε ποιον;

Οι άνθρωποι που διαβάζουν και γνωρίζουν την Αγία Γραφή γνωρίζουν ότι οι πόλεμοι επιτρέπονται από τον Θεό για τη μετάνοια των λαών. Ποιος, αν όχι εμείς, θα πρέπει να μετανοήσουμε για αμαρτίες ενώπιον του Θεού και να ενθαρρύνουμε τους γείτονές μας σε αυτό; Και δεν πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό για άφεση των αμαρτιών μας, για έναν λαό που υποφέρει, για ειρήνη; Και με αυτό μπήκαμε στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή – μια περίοδο που από μόνη της περιλαμβάνει μετάνοια, προσευχή και πράξεις ευσπλαχνίας, γράφει προσδόκιμο ζωής.



Source link