29.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Από πρώτο χέρι: «Όλες οι πόλεις βομβαρδίστηκαν ταυτόχρονα», μια Ελληνίδα από την Οδησσό έκανε ένα δύσκολο ταξίδι στην Ελλάδα

Η τραγουδίστρια της όπερας Αγλάγια Πολυχρονίδη, μια Ελληνίδα που ζει στην Οδησσό για περισσότερα από 30 χρόνια, εγκατέλειψε την Ουκρανία λόγω της ρωσικής εισβολής. Η ίδια λέει πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση και πόσο δύσκολη ήταν η πορεία της στην Αθήνα.

Σε μια συνέντευξη Newsbeast Η κα Πολυχρονίδη λέει:

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς μας πήρε ο ανιψιός μου στο τηλέφωνο και είπε: «Έρχεται ο στρατός, βλέπω στρατιώτες με τα μάτια μου».

Παίρνοντας έγγραφα και ρούχα για πρώτη φορά, η γυναίκα έφυγε από την Ουκρανία, αλλά δεν ήταν εύκολο. Πέρασε τρεις μέρες στα σύνορα με τη Μολδαβία με άλλα δέκα μέλη της οικογένειας, έναν παπαγάλο και τρεις κατοικίδια γάτες. Μετά πήγαν στο Βουκουρέστι και από εκεί πέταξαν στην Αθήνα.

Η κυρία Πολυχρονίδη, 53 ετών, περιγράφει τις εφιαλτικές στιγμές που θα θυμάται για πάντα και τη ζωή της στην Ουκρανία. Λέει ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ τις 24 Φεβρουαρίου, τις εκρήξεις που την ξύπνησαν νωρίς το πρωί και 32 ώρες στο αυτοκίνητο στο δρόμο για τα σύνορα με τη Μολδαβία:

«Είμαι Έλληνας, γεννήθηκα στη Γεωργία, έζησα και εργάστηκα στην Οδησσό για πάνω από 30 χρόνια. Είμαι μουσικός, τραγουδιστής όπερας, βραβευμένος με διεθνείς διαγωνισμούς, Επίτιμος Καλλιτέχνης Ουκρανίας, Υποψήφιος Παιδαγωγικών Επιστημών. Εργάζομαι στη Φιλαρμονική της Οδησσού, είμαι επικεφαλής του σόλο συνόλου της ομάδας τέχνης “Vozrozhdeniye”. Είμαι επίσης αντιπρόεδρος του δημόσιου οργανισμού «Έλληνες της Οδησσού». Δεν επρόκειτο να φύγουμε από την Οδησσό. Ούτε εγώ ούτε η αδερφή μου πιστέψαμε ότι αυτό που ειπώθηκε στην τηλεόραση, ότι η Ρωσία μπορούσε να μπει στην Ουκρανία, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Όμως εκείνη την ημέρα ξυπνήσαμε στις 5 το πρωί από τον βομβαρδισμό. Άρχισαν να βομβαρδίζουν όλες τις πόλεις ταυτόχρονα. Ξυπνήσαμε από τον θόρυβο, από τις βόμβες που έπεφταν. Την πρώτη μέρα χτυπήσαμε το λιμάνι της Οδησσού δύο ή τρεις φορές, χτυπήσαμε επίσης το εργοστάσιο ηλεκτρονικών και τις στρατιωτικές αποθήκες».

Η απόφαση να φύγει επειγόντως από την Ουκρανία επηρεάστηκε από ένα τηλεφώνημα του ανιψιού της, η Αγλάγια Πολυχρονίδη συνεχίζει συγκινημένη:

«Λάβαμε τηλέφωνο από τον μεγαλύτερο γιο της αδερφής μου, ο οποίος έχει μια αγροτική επιχείρηση έξω από τη Χερσώνα, κοντά στα σύνορα της Κριμαίας. Ήταν στο χωράφι και ετοιμαζόταν να καλλιεργήσει τη γη. Είπε στην αδερφή μου: «Μαμά, ετοιμάσου αμέσως, πρέπει οπωσδήποτε να φύγουμε. Έρχεται ο στρατός. Ρώσοι στρατιώτες διασχίζουν το χωράφι μας. Τους βλέπω με τα μάτια μου».

Παρά τη δύσκολη αναχώρηση από τη χώρα που της έγινε πατρίδα, και τον μακρύ δρόμο για την Ελλάδα, η κ. Πολυχρονίδη δεν χάνει την ελπίδα της να επιστρέψει:

«Ήρθα στην Ελλάδα με μια μικρή τσάντα. Δεν πήρα σχεδόν τίποτα. Νόμιζα ότι θα επιστρέψαμε σε δύο ή τρεις μέρες. Έχω ένα διαβατήριο, τα χρήματα που είχα στο σπίτι, μερικά από τα κοσμήματα της μητέρας μου. Φορούσα τζιν, έβαλα ένα παντελόνι, ένα μπλουζάκι και ένα κοστούμι στην τσάντα μου».

Μια γυναίκα λέει πώς, δύο εβδομάδες πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έλαβε μια κλήση από Ελληνικό Προξενείο και ρώτησε: «Σκοπεύετε να φύγετε τώρα που κυκλοφορούν τόσες φήμες;». Απάντησα «όχι». Μόνο εγώ και ο μεγάλος μου ανιψιός έχουμε ελληνικό διαβατήριο και η αδερφή μου έχει πιστοποιητικό επανεγκατάστασης. Ρώτησα αν θα μπορούσα να πάρω τα εγγόνια μου μαζί μου αν αποφάσιζα να φύγω. Ωστόσο, η απάντηση ήταν αρνητική, μόνο άτομα με ελληνική υπηκοότητα μπορούν να φύγουν. Όμως η κα Πολυχρονίδη δεν ήταν έτοιμη να αφήσει την οικογένειά της: «Δεν το σκέφτηκα καν… Δεν θα άφηνα την οικογένειά μου».

Ο αντιπρόεδρος του δημόσιου οργανισμού Ελλήνων της Οδησσού περιγράφει το δύσκολο ταξίδι του στην Αθήνα αφού τελικά χρειάστηκε να πάρει μια δύσκολη απόφαση και να ξεκινήσει μαζί με άλλα 10 μέλη της οικογένειάς του:

«Μπήκαμε σε αυτοκίνητα και οδηγήσαμε στα σύνορα με τη Μολδαβία. Ήμασταν στο δρόμο για 32 ώρες για να φτάσουμε στη Μολδαβία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που μας γνώρισαν οι Μολδαβοί. Μπράβο, τους βγάζω το καπέλο και τους χειροκροτώ. Στήσαμε μια μεγάλη σκηνή κοντά στα σύνορα, έκανε πολύ κρύο. Έφεραν γεννήτριες, το θερμόμετρο έδειχνε -1 βαθμό Κελσίου, έφεραν φορητά καλοριφέρ να ζεσταθούμε, μας έδωσαν εμφιαλωμένο νερό, μπισκότα και φαγητό. Μας βοήθησαν εθελοντές, απλοί άνθρωποι κρατούσαν χαρτάκια στα χέρια τους, στα οποία έγραφε στα αγγλικά, τα ρωσικά και τα ουκρανικά ότι μπορούμε να μείνουμε εδώ, ότι μπορούν να μας δεχτούν. Κλαψαμε. Συγκινηθήκαμε».

τραγουδιστής όπερας συνεχίζει:

«Μείναμε στη Μολδαβία για τρεις μέρες. Μας τοποθέτησαν σε ξενοδοχεία κοντά στα σύνορα. Νομίζαμε ότι η κατάσταση θα ηρεμήσει και θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας, αλλά αυτό δεν έγινε. Ο δεύτερος γιος της αδερφής μου δεν επιτρεπόταν να μείνει στη Μολδαβία, τον έστειλαν πίσω στην Ουκρανία γιατί είναι υπόχρεος για στρατιωτική θητεία και δεν έχει ελληνική υπηκοότητα, έχει μόνο ουκρανικό διαβατήριο. Συνολικά, 11 άτομα έφυγαν από την οικογένειά μου. Πήραμε μαζί μας τις τρεις γάτες μας και έναν παπαγάλο. Κανένας από τους πρόσφυγες δεν άφησε πίσω τα ζώα του. Ήταν στα χέρια όλων».

Η απόφαση να πάει στην Ελλάδα ήρθε αφότου η οικογένεια του τραγουδιστή της όπερας έμαθε για τον βομβαρδισμό του Izmail, μιας περιφερειακής πόλης 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Μολδαβία. Η κυρία Πολυχρονίδη συνεχίζει την ιστορία της:

«Οι Μολδαβοί φοβήθηκαν ότι θα τους ερχόταν ο πόλεμος, οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε για την Ελλάδα. Νιώθαμε ήδη ότι η ιστορία δεν θα τελείωνε τόσο γρήγορα. Πήγαμε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, από εκεί μπήκαν τα γυναικόπαιδα σε ένα αεροπλάνο και οι υπόλοιποι πήγαν στην Ελλάδα με αυτοκίνητο».

Ο Ουκρανός τραγουδιστής όπερας λέει:

«Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια και να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει. Πολλοί που μένουν στην Ελλάδα παρακολουθούν τις πληροφορίες που μεταδίδουν οι Ρώσοι, οι οποίοι λένε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει. Ψέμα.”

Η γυναίκα λέει πώς εγκαταστάθηκαν στην ελληνική πρωτεύουσα και μοιράζεται τα σχέδιά της για το μέλλον:

«Ξέρω ότι το σπίτι μου στην Οδησσό είναι ακόμα εντάξει, η οικογένεια του ανιψιού μου είναι εκεί. Νοικιάσαμε δύο σπίτια στην Αθήνα γιατί είμαστε 11 και ζώα μαζί μας. Όλοι ελπίζουμε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει και μπορούμε να επιστρέψουμε στην Οδησσό. Μπορώ να μείνω στην Ελλάδα, αλλά η ζωή μου πέρασε στην Ουκρανία. Είχα δουλειά. Θα είναι τραγωδία αν δεν μπορέσουμε να επιστρέψουμε».

Η Αγλάγια Πολυχρονίδη προειδοποιεί:

«Η Ελλάδα και όλη η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει το εξής: Η Ουκρανία βρίσκεται σε πόλεμο, η Ρωσία δεν θα σταματήσει. Εάν η Ουκρανία αποτύχει και πέσει η Ευρώπη, δεν μπορεί να σωθεί. Ο εναέριος χώρος της Ουκρανίας πρέπει να κλείσει, διαφορετικά δεν μπορεί να είναι, η ευρωπαϊκή καταστροφή μπορεί να είναι μεγάλη. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα σταματήσει, θέλει να κάνει μια μεγάλη καταστροφή. Διαπράττει εγκλήματα. Οι Ουκρανοί θα υπερασπιστούν τη χώρα μέχρι την τελευταία στιγμή, θα πολεμήσουν να χτυπήσουν τον ρωσικό στρατό. Δεν έχουμε κακή στάση απέναντι στους Ρώσους, απλώς μια τεράστια απόρριψη των πολιτικών της ρωσικής κυβέρνησης».

Για όσους θέλουν να γνωρίσουν καλύτερα την Αγλάγια Πολυχρονίδη, προτείνουμε να παρακολουθήσουν ένα βίντεο που γυρίστηκε πριν από ένα μήνα, πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. “Το πολυτιμότερο πράγμα που έχει ένας άνθρωπος είναι η ζωή!” – Αγλάγια Πολυχρονίδη.



Source link