"Επιπλέον" φαγητό όχι για σπατάλη

Η αύξηση της παραγωγής τροφίμων την ίδια στιγμή οδήγησε σε απότομη αύξηση της σπατάλης και απώλειας τροφίμων. Αυτό οδηγεί σε ένα παράδοξο αποτέλεσμα: το 40% όλων των τροφίμων πηγαίνει στα σκουπίδια, ενώ το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού πεινάει.

Ταυτόχρονα, η σπατάλη τροφίμων συμβάλλει επίσης στην κλιματική αλλαγή, η οποία με τη σειρά της αυξάνει τον κίνδυνο «διατροφικής ανασφάλειας». Προφανώς βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο. Ενώ ένας αυξανόμενος πληθυσμός χρειάζεται περισσότερα τρόφιμα, δεν μπορούμε να δαπανήσουμε περισσότερους πόρους για την παραγωγή του. Υπάρχει λύση σε αυτό το πρόβλημα;

Η γεωργική γη καλύπτει το 38% του εδάφους της Γης (γη, εξαιρουμένης της επιφάνειας των εσωτερικών υδάτων) – δηλαδή, περίπου 5 δισεκατομμύρια εκτάρια. Η ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών ενός αυξανόμενου και πιο απαιτητικού σε τρόφιμα πληθυσμού απαιτεί σημαντική επέκταση της καλλιεργούμενης έκτασης. Αυτή η επείγουσα ανάγκη να παράγουμε περισσότερα τρόφιμα οδηγεί σε αυξανόμενες πρακτικές που αφαιρούν θρεπτικά συστατικά από το έδαφος, τροφοδοτούν την κλιματική αλλαγή και οδηγούν σε απώλεια βιοποικιλότητας. Επιπλέον, υπάρχει κίνδυνος επιδείνωσης της ικανότητας των μελλοντικών γενεών να παράγουν τις δικές τους τροφές.

Ωστόσο, υπάρχει τρόπος να αυξηθεί η ποσότητα της παραγόμενης τροφής χωρίς να επεκταθεί η γεωργική γη, να αναπτυχθούν περισσότερες καλλιέργειες ή να εκτραφούν περισσότερα ζώα. Κάθε μέρα, οι αγρότες, οι προμηθευτές, οι μεταποιητές, οι έμποροι λιανικής και τελικά οι καταναλωτές πετούν τεράστιες ποσότητες βρώσιμων τροφίμων. Μπορεί η μείωση των απωλειών και των απορριμμάτων να βοηθήσει τον κόσμο;

Ενώ οι καταναλωτές καλούνται να είναι υπεύθυνοι για την ποσότητα των τροφίμων που αγοράζουν και να χρησιμοποιούν το πλεόνασμα τους πιο αποτελεσματικά, υπολογίζεται ότι 1,2 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων σπαταλούνται κάθε χρόνο πριν φτάσουν στη λιανική αγορά. Τα τρόφιμα χάνονται κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας, από τη σπορά έως τη συγκομιδή, κατά την επεξεργασία και τη μεταφορά.

Οι κύριες αιτίες των απωλειών τροφίμων στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι η έλλειψη κατάλληλης τεχνολογίας και εργασίας, χρηματοδότησης και υποδομής μεταφοράς και αποθήκευσης. Από την άλλη πλευρά, στις προηγμένες βιομηχανικές χώρες, οι τιμές της αγοράς μπορούν να δώσουν κίνητρο για τα απόβλητα: όταν είναι πολύ χαμηλές, οι αγρότες μπορεί να αποφασίσουν να μην συγκομίσουν όλη την παραγωγή τους, απορρίπτοντας προϊόντα χαμηλότερης ποιότητας που κανονικά οι καταναλωτές θα απέφευγαν να αγοράσουν. Υπερώριμα φρούτα, λαχανικά με κακή μορφή ή προϊόντα κακής ποιότητας συχνά καταλήγουν σε χωματερές ή απλώς παραμένουν στο χωράφι.

Η μείωση της απώλειας και της σπατάλης τροφίμων είναι κρίσιμος παράγοντας για την εξάλειψη της επισιτιστικής ανασφάλειας και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Οι λύσεις, ωστόσο, δεν είναι πάντα αποτελεσματικές, επομένως οι επιστήμονες της γεωργίας πρέπει να αναπτύξουν καινοτόμες ιδέες για όλα τα τρέχοντα προβλήματα.

Πώς να αποτρέψετε τις απώλειες

Ένας τρόπος είναι η χρήση ρομπότ για την αυτοματοποίηση της συγκομιδής αφού προηγουμένως έχουν αναπτυχθεί ποικιλίες κατάλληλες για μηχανική συγκομιδή. Αλλά ακόμη και τα προηγμένα μηχανήματα έχουν προβλήματα στο να μαζέψουν ώριμα φρούτα. Είναι επίσης επιθυμητή η πλήρης χρήση των γεωργικών υποπροϊόντων (π.χ. άχυρο σιτηρών, μίσχοι καλαμποκιού κ.λπ. για την παραγωγή βιοκαυσίμων).

Μέχρι το 2050, περίπου το 80% όλων των τροφίμων θα καταναλώνεται στις πόλεις. Η αύξηση του αστικού πληθυσμού, σε συνδυασμό με τα παγκόσμια εμπορικά δίκτυα, σημαίνει ότι οι τροφικές αλυσίδες έχουν γίνει πολύπλοκες και μεγάλες, οδηγώντας σε ακόμη περισσότερες απώλειες και περισσότερα απόβλητα. Κατά μέσο όρο, το 14% των τροφίμων σπαταλάται μεταξύ της συγκομιδής και της διανομής, με τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη να είναι πιο σπάταλες από την Ωκεανία, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Αυτό μπορεί να οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι ανεπτυγμένες χώρες καταναλώνουν περισσότερα ευπαθή τρόφιμα όπως φρέσκα φρούτα, λαχανικά και κρέατα σε σύγκριση με λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες που καταναλώνουν δημητριακά και αποξηραμένα τρόφιμα. Το σχετικά χαμηλότερο κόστος των τροφίμων σε σχέση με το εισόδημα μπορεί να συμβάλει σε πιο σπάταλες συνήθειες στις ανεπτυγμένες χώρες.

«Η συντριπτική πλειοψηφία των οικιακών απορριμμάτων που καταλήγουν στα λύματα είναι ένα τελικό υποπροϊόν τροφίμων που μπορεί να ανακυκλωθεί για να παραχθούν χρήσιμες ουσίες. Υπάρχουν όμως και οικιακά και εμπορικά απόβλητα. «Η παραγωγή και η επεξεργασία τροφίμων οδηγεί σε κάθε είδους χρήσιμα υποπροϊόντα», δήλωσε στο BBC η Emma Chow, επικεφαλής της Ellen MacArthur Food Initiative.

Επαναχρησιμοποίηση πόρων

Η επαναχρησιμοποίηση των πόρων μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των απορριμμάτων, αλλά τι γίνεται αν αυτή η ιδέα καταρρεύσει;

Ορισμένες εκμεταλλεύσεις εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες αγροχημικών και οργανικής ύλης. Η γεωργική απορροή μολύνει τα υδάτινα οικοσυστήματα, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τους βιότοπους και την άγρια ​​ζωή, αλλά και την ανθρώπινη υγεία. Η ρύπανση από λιπάσματα μπορεί επίσης να προκαλέσει ευτροφισμό με εκρηκτική ανάπτυξη φυκιών, με αποτέλεσμα νεκρές ζώνες για την υδρόβια ζωή.

Μπορεί η γεωργία να απομονωθεί και ένα τόσο κλειστό σύστημα να ανακυκλώνει όλα της τα απόβλητα χωρίς να αφήνει αποτύπωμα στο περιβάλλον;

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται αύξηση της γεωργικής παραγωγής σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα όπως θερμοκήπια, αποθήκες, αψιδωτά θερμοκήπια με χρήση συστημάτων κάθετης καλλιέργειας, υδροπονίας και αεροναυπηγικής.

Σύμφωνα με το BBC

Source link