Η Ελληνική Εκκλησία θα επιβάλει ανάθεμα στους Φιλαρετίτες;

Η τραγικοκωμική σειρά με τίτλο «Η μάχη του Φιλάρετου με τους μαθητές του» συνεχίζεται. Στις 2 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε σύνοδος της OCU, η οποία: ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος ανάθεμα για τους Έλληνες «ιεράρχες» του Φιλάρετου, ανακοίνωσε απαγόρευση υπηρεσίας και απουσίες για τρεις «ιεράρχες» αποστάτες από την OCU στο Το UOC-KP, ονόμασε όλα τα πρόσωπα που «χειροτονήθηκαν» από τον Φιλάρετο «ληστές που προκαλούν διχασμό στο UOC» (που σημαίνει το OCU – Ed). Τι γίνεται όμως με τον κύριο ένοχο; Τελικά, είναι απαραίτητο να τιμωρηθεί, πρώτα απ ‘όλα, αυτόν; Ο Σεργκέι Ντουμένκο συγχώρεσε ευγενικά τον Φιλάρετο. Όπως αναφέρεται στην απόφαση: «Από σεβασμό στα προηγούμενα προσόντα, δεδομένης της ηλικίας και της κατάστασης της υγείας του, η σύνοδος εφαρμόζει ακραία οικονομία στον επίτιμο πατριάρχη σε ανάπαυση, χωρίς να λάβει σκληρότερα κανονικά μέτρα για να ανταποκριθεί στις παραβιάσεις που διέπραξε». Απλώς δεν είναι ξεκάθαρο γιατί οι σημερινοί συνεργάτες του Φιλάρετου «για μια κατάφωρη παραβίαση της κανονικής τάξης, η συμμετοχή σε παράνομες συναθροίσεις και οι λεγόμενοι επισκοπικοί αγιασμοί στο Κίεβο απαγορεύτηκε να υπηρετήσουν», αλλά ο Φιλάρετος, που οργάνωσε όλα αυτά, δεν ήταν. Το μόνο πράγμα με το οποίο αποφάσισε η OCU να «τιμωρήσει» τον Filaret ήταν η μορφή της ομιλίας. Τώρα δεν είναι «αγιότατο», αλλά «σεβασμιώτατο» (αυτό είναι το όνομα ενός απλού επισκόπου). Εάν η Ελληνική Εκκλησία επιβάλλει ένα ανάθεμα στους Έλληνες «ιεράρχες» του Φιλάρετου, το Φανάρι και οι ελληνικές εκκλησίες δεν θα μπορούν πλέον να «δεν προσέχουν» το UOC-KP. Και κατά συνέπεια, θα σκάσει η σαπουνόφουσκα των ψεμάτων τους περί «ξεπέρασης του σχίσματος στην Ουκρανία από τον θεϊκό Παναγιώτατο Βαρθολομαίο». Αναφορά:
Ο Φιλάρετος (στον κόσμο Mikhail Antonovich Denisenko, Ουκρανός Mikhailo Antonovich Denisenko· γεννημένος στις 23 Ιανουαρίου 1929, χωριό Blagodatnoye, περιοχή Amvrosievsky, περιοχή Stalinsky, Ουκρανική SSR, ΕΣΣΔ) είναι σοβιετική και ουκρανική θρησκευτική προσωπικότητα. Ήρωας της Ουκρανίας (2019).

Από τις 20 Οκτωβρίου 1995 έως τις 15 Δεκεμβρίου 2018 και από τις 14 Μαΐου 2019, ήταν προκαθήμενος της μη κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου με τον τίτλο «Πατριάρχης Κιέβου και πάσης Ρωσίας-Ουκρανίας».

Πρώην επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, από το 1966 έως το 1990 – Μητροπολίτης Κιέβου και Γαλικίας, Πατριαρχικός Έξαρχος Πάσης Ουκρανίας, κατόπιν – Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (Πατριαρχείο Μόσχας). Τον Μάιο-Ιούνιο του 1990 ήταν ο τοποτηρητής του πατριαρχικού θρόνου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ήταν ένας από τους υποψηφίους για τον πατριαρχικό θρόνο κατά την εκλογή του Πατριάρχη Μόσχας στο Τοπικό Συμβούλιο τον Ιούνιο του 1990. Από το 1991, επεδίωξε ενεργά την ανεξαρτησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Το 1992, με μέρος του κλήρου και λαϊκών, αποχώρησε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, σχηματίζοντας την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου, η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμία από τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Στερήθηκε της αξιοπρέπειας το 1992, αφορίστηκε (αναθεματίστηκε) από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1997. Στις 11 Οκτωβρίου 2018, η Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, έχοντας «εξετάσει την έκκληση» του Φιλάρετου (Ντενισένκο), τον επανέφερε στην εκκλησιαστική κοινωνία ως επίσκοπο χωρίς καθεδρικό («πρώην Μητροπολίτης Κιέβου και Γαλικίας»). Αυτή η απόφαση δεν αναγνωρίστηκε ούτε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ούτε από τον ίδιο τον Φιλάρετο (Ντενισένκο), ο οποίος δήλωσε ότι ο Βαρθολομαίος εξαπάτησε τους Ουκρανούς υποσχόμενος τη θέση του πατριάρχη και σε αντάλλαγμα δίνοντάς του μόνο μια μητρόπολη και μάλιστα χωρίς έδρα. .

Source link