Στο Βόλο, μια 48χρονη μητέρα έδωσε το 9χρονο παιδί της σε ορφανοτροφείο, καθώς στο σπίτι έκλεισαν το ρεύμα και το νερό για χρέη, ενώ δεν υπήρχαν ούτε χρήματα για φαγητό.
Το κορίτσι σπούδασε σε ειδικό σχολείο λόγω προβλημάτων υγείας. Κάποια στιγμή, η μητέρα, που δεν είχε δουλειά και βιοπορισμό, βρέθηκε μπροστά σε μια επιλογή: να σώσει το παιδί δίνοντάς το προσωρινά σε ορφανοτροφείο ή να περιμένει μαζί του τον θάνατο σε ένα κρύο σπίτι χωρίς φως. Αυτή, όπως αναφέρεται γεγονώτα, ήρθε στο Πρόνοια:
«Δίνω στο παιδί μέχρι να σταθώ στα πόδια μου. Δεν μπορώ να ζήσω με αυτό».
Με απόφαση της εισαγγελίας η κοπέλα μεταφέρθηκε στο Ορφανοτροφείο. Τις πρώτες 15 μέρες έκλαιγε ασταμάτητα και ηρεμούσε μόνο μετά τη συνάντησή της με τη μητέρα της. Αυτή λέει:
«Πώς θα μπορούσε ένα παιδί να ζήσει χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό; Αφού πέθανε ο πατέρας της πριν από τρία χρόνια, κοιμήθηκε μαζί μου. Έπρεπε να της ενημερώσω ότι την άφηνα για το καλό της και ότι σύντομα θα ήμασταν ξανά μαζί. Από τότε έχουν περάσει έξι μήνες και το παιδί παραμένει στο ίδρυμα. Ο πατέρας μπορούσε να βοηθήσει, αλλά δεν θέλει. Δεν ενέκρινε ποτέ τον άντρα μου και η σχέση μας καταστράφηκε. Έχει μια νέα ζωή, και δεν χωράμε σε αυτήν, αν και κληρονόμησε μια μεγάλη κληρονομιά από την πρώην σύζυγό του. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει και την ετεροθαλή αδερφή του. Παντού λοιπόν έβλεπα αδιέξοδο. Μια μέρα είπα ότι το παιδί μου δεν θα πεθάνει, οπότε σηκώθηκα το πρωί, τη φίλησα και πήγα στην Πρόνοια. Δεν μπορώ να ζήσω με το παιδί, θα πεθάνει. Δεν έχω φαγητό, ρεύμα, νερό. Πονάει, αλλά δεν υπήρχε λύση. Είμαι μητέρα. Έπρεπε να αποφασίσω αν θα πέθαινε δίπλα μου στην κατάσταση που ζούσαμε ή αν θα σωζόταν μακριά μου».
Κάθε 20 μέρες μια μητέρα επισκέπτεται την 9χρονη κόρη της και τη συνοδεύει στο νοσοκομείο για μετάγγιση αίματος. Η ίδια μένει ακόμα σε χωριό της Θεσσαλίας, με συγγενή της. Τεράστια η οφειλή προς τις κοινόχρηστες – 10.000 ευρώ στη ΔΕΗ και 2.650 ευρώ στη ΔΕΥΑΜΒ. Δεν έχουν γίνει πληρωμές από το 2014 και το χρέος έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Η γυναίκα φωνάζει:
«Μπορώ να δουλέψω ως μοδίστρα στο σπίτι και ταυτόχρονα να φροντίζω το παιδί μου. Μπορώ να κάνω οποιαδήποτε δουλειά. Πρέπει να ζήσουμε και το μόνο που ζητάω είναι να δουλέψουμε».
More Stories
Χαμηλοί μισθοί και πληθωρισμός "πνίγω" ελληνική νεολαία
Το κρητικό «μελάκα» δεν είναι ορολογία
Τουρισμός για όλους: πότε θα γίνει η κλήρωση για την επιλογή των δικαιούχων;