Γενέθλια του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος σε μετρητά

Ακριβώς πριν από 20 χρόνια, την 1η Ιανουαρίου 2002, το ευρώ πήρε μορφή μετρητών και οι κάτοικοι 12 πολιτειών έλαβαν τα πρώτα κέρματα και τραπεζογραμμάτια. Σήμερα, το ευρώ έχει αντικαταστήσει τα εθνικά νομίσματα 19 χωρών, όπου ζουν 340 εκατομμύρια άνθρωποι.

Η εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος αύξησε την ανισότητα μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Δημιούργησε επίσης πολλές προβλέψεις – άλλες με φόβο και άλλες με ελπίδα. Ποιος αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο μετά από 20 χρόνια; Κατανοητό από την Deutsche Welle.

Τα πρώτα τρία χρόνια, το νέο ευρωπαϊκό νόμισμα χρησιμοποιήθηκε ενεργά σε πληρωμές χωρίς μετρητά – εμπορικές πράξεις και τραπεζικές μεταφορές. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πριν από 20 χρόνια, κέρματα και τραπεζογραμμάτια παρέλαβαν για πρώτη φορά κάτοικοι της Γερμανίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Γαλλίας, της Φινλανδίας και της Πορτογαλίας. Μια νέα εποχή έχει ξεκινήσει στην ιστορία της ΕΕ, και υπάρχει αβεβαιότητα: η δημιουργία μιας νομισματικής ένωσης μεγάλης κλίμακας οδήγησε σε πολλές προβλέψεις. Dw ασχολήθηκε με τα κυριότερα.

Με τον καιρό, το Ηνωμένο Βασίλειο θα ενταχθεί στην ευρωζώνη

Επαλήθευση δεδομένων DW: η πρόβλεψη δεν έγινε πραγματικότητα

Από όλες τις προβλέψεις, αυτή αποδείχθηκε η πιο εσφαλμένη. Το θέμα της μετάβασης στο ευρώ επρόκειτο να συζητηθεί σε ένα εθνικό δημοψήφισμα – υπήρχαν πολλοί υποστηρικτές στη χώρα, πρώτα της παράλληλης κυκλοφορίας του ευρώ και μετά, μακροπρόθεσμα, η πλήρης απόρριψη της λίρας. Ωστόσο, μετά την ψηφοφορία για το Brexit, το ζήτημα εξαφανίστηκε από μόνο του – η Μεγάλη Βρετανία δεν εντάχθηκε στην ευρωζώνη και αποχώρησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το ευρώ θα γίνει το νέο αποθεματικό νόμισμα

Έλεγχος δεδομένων DW: Η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε.

Τα αποθεματικά νομίσματα ονομάζονται νομίσματα που χρησιμοποιούνται ευρέως εκτός των χωρών όπου είναι επίσημα μέσα πληρωμής και κατέχουν μέρος των συναλλαγματικών αποθεμάτων των κεντρικών τραπεζών άλλων κρατών. Πράγματι, το ευρώ έχει γίνει το δεύτερο πιο σημαντικό αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο, πίσω μόνο από το δολάριο ΗΠΑ, το οποίο παραμένει ηγέτης.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το δεύτερο τρίμηνο του 2021, περισσότερο από το 59% όλων των επίσημων συναλλαγματικών αποθεμάτων στον πλανήτη ήταν εκφρασμένα σε δολάρια ΗΠΑ, το 20% σε ευρώ. Στη ρωσική NWF, το 40% των συσσωρευμένων κεφαλαίων διατηρείται σε ευρώ. Στους διεθνείς διακανονισμούς, το ευρώ και το δολάριο χρησιμοποιούνται περίπου με τον ίδιο τρόπο. Σύμφωνα με τα στατιστικά του παγκόσμιου διατραπεζικού συστήματος SWIFT, τον Οκτώβριο του 2021, το ευρώ αντιπροσώπευε το 38,1% των μεταφερόμενων χρημάτων και το USD – 39,1%.

Το ευρώ δεν θα είναι τόσο σκληρό νόμισμα όσο το γερμανικό μάρκο

Έλεγχος στοιχείων DW: δεν είναι αλήθεια.

Το 2002, οι Γερμανοί δυσκολεύτηκαν να αποχωριστούν το γερμανικό μάρκο, το οποίο δικαίως θεωρούνταν ιδιαίτερα σκληρό νόμισμα. Μόνο το ένα τέταρτο του γερμανικού πληθυσμού πίστευε στη σταθερότητα του νέου νομίσματος που θα εισαχθεί, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, η αξιοπιστία του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος αποδεικνύεται εύγλωττα από το γεγονός τουλάχιστον ότι αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο ως ένα από τα 2 σημαντικότερα αποθεματικά νομίσματα.

Ένας άλλος δείκτης είναι ο χαμηλός πληθωρισμός. Τα τελευταία 20 χρόνια, ήταν κατά μέσο όρο 1,6% ετησίως στην Ευρωζώνη. Και το γερμανικό μάρκο, τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του, υποτιμήθηκε κατά μέσο όρο 2,4% κάθε χρόνο. Ωστόσο, η σταθερότητα του ευρώ δεν μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για το μέλλον – τώρα ο ρυθμός πληθωρισμού στην ευρωζώνη έχει επιταχυνθεί απότομα.

Επιδείνωση των προβλημάτων των χωρών της Νότιας Ευρώπης λόγω της άρνησης των εθνικών νομισμάτων

Έλεγχος δεδομένων DW: επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη

Στα τέλη του περασμένου αιώνα, οι οικονομίες των χωρών της νότιας Ευρώπης δεν αναπτύχθηκαν τόσο δυναμικά όσο στο βορρά και τα εθνικά τους νομίσματα ήταν σημαντικά λιγότερο σταθερά από το γερμανικό μάρκο.

Η εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος έχει γίνει μια ισχυρή ώθηση για την οικονομική ανάπτυξη και το αμοιβαίο εμπόριο στη ζώνη του ευρώ: το συνολικό ΑΕΠ αυτών των πρώτων 12 χωρών που στράφηκαν σε ευρώ σε μετρητά αυξήθηκε σχεδόν κατά 50%. Αυτή είναι απτή πρόοδος, αν και η οικονομία των ΗΠΑ στις Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύχθηκε, κατά μέσο όρο, δύο φορές πιο γρήγορα όλα αυτά τα χρόνια.

Η μετάβαση σε ένα ενιαίο σκληρό νόμισμα, από τη μία πλευρά, παρείχε στα νότια κράτη μια απότομη μείωση του κόστους της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και δανείων για την επέκταση των επιχειρήσεων. Από την άλλη όμως επιδείνωσε τα οικονομικά τους προβλήματα. Παρεμπιπτόντως, η αντίστροφη πλευρά του θετικού φαινομένου ήταν η ραγδαία αύξηση του δημόσιου χρέους, που οδήγησε σε κρίση χρέους στις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Οι οικονομίες της Ιταλίας και της Ελλάδας, για παράδειγμα, λόγω της μετάβασης στο ευρώ, έχουν χάσει ένα αποδεδειγμένο μέσο αύξησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών τους – υποτίμηση. Προηγουμένως, άξιζε μόνο να μειωθεί η συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής ή της λίρας για να καταστούν φθηνότερα τα προϊόντα εξαγωγής για τους κατόχους σκληρού νομίσματος και να αυξηθεί η ελκυστικότητα των τιμών αυτών των δύο χωρών για τους τουρίστες από το εξωτερικό.

Μετά την εγκατάλειψη των εθνικών νομισμάτων, αυτός ο μηχανισμός εξαφανίστηκε. Πολλές εταιρείες στη νότια Ευρώπη δεν μπόρεσαν να ανταγωνιστούν κατασκευαστές από άλλες χώρες της ευρωζώνης και χρεοκόπησαν. Αυτό προκάλεσε απότομη αύξηση της ανεργίας, το επίπεδο της οποίας εξακολουθεί να είναι αρκετά υψηλό σε πολλές χώρες της ΕΕ.

Ωστόσο, υπάρχει και μια θετική στιγμή – η μετάβαση στο ευρώ έχει γίνει ένα μάλλον σκληρό, αλλά αποτελεσματικό κίνητρο για την εφαρμογή καθυστερημένων μεταρρυθμίσεων και ολοκληρωμένου εκσυγχρονισμού στις νότιες χώρες της Ευρωζώνης. Αυτό γίνεται αντιληπτό τόσο στην Ελλάδα, η οποία πλέον είναι εμφανώς ανοδική, όσο και στην Ιταλία, η οποία φέτος έχει αναδειχθεί σε μία από τις κορυφαίες σε ό,τι αφορά την οικονομική ανάπτυξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

…



Source link