Γερμανία: η δολοφονία μιας νεαρής Αφγανίδας συγκλόνισε τη χώρα

Μακριά από τις πρώτες λεγόμενες δολοφονίες τιμής που συνέβησαν στο Βερολίνο, μια νεαρή Αφγανή γυναίκα σκοτώθηκε από τα αδέλφια της. Το έγκλημα προκάλεσε απήχηση στη χώρα.

Μια νεαρή γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών, η Μαριάμ Η. Ήρθε στη Γερμανία πριν από αρκετά χρόνια. Έφευγε από τον ισλαμιστικό τρόμο και τις πατριαρχικές απόψεις που βασίλευαν στο Αφγανιστάν. Εδώ πήρε την ευκαιρία να πάρει τις αποφάσεις μόνη της και να ζήσει ελεύθερα, να μην εξαρτάται από κανέναν. Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής προφανώς δεν άρεσε στους συγγενείς της. Δύο αδέρφια της Μαριάμ διέπραξαν τη δολοφονία, δήθεν για να προστατέψουν την τιμή της οικογένειας.

Η υπόθεση ερευνάται από την Εισαγγελία του Βερολίνου και το Κρατικό Εγκληματικό Γραφείο. Οι ύποπτοι, 22χρονοι και 25χρονοι αδελφοί της δολοφονημένης Αφγανίδας, είναι υπό κράτηση. Εκπρόσωπος της εισαγγελίας του Βερολίνου λέει:

“Διερευνούμε μια υποψία για τη λεγόμενη δολοφονία τιμής. Ο όρος” δολοφονία τιμής “χρησιμοποιείται στη Γερμανία όταν ένα κορίτσι ή μια γυναίκα σκοτώνεται από τους συγγενείς της επειδή, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, ατίμασε την οικογένεια λερώνοντας την τιμή της. “

Η έρευνα διαπίστωσε ότι, έχοντας διαπράξει τη δολοφονία της αδερφής τους, τα αδέλφια έβαλαν το σώμα της σε μια βαλίτσα και το μετέφεραν στη Βαυαρία, στον τόπο κατοικίας του μεγαλύτερου αδελφού τους στο Neuburg an der Donau. Στη συνέχεια, όλοι μαζί έθαψαν το σώμα της δολοφονημένης γυναίκας, όπου βρέθηκε αργότερα. Η νεκροψία και η εξέταση έδειξαν ότι τα λείψανα ανήκαν στη Μαριάμ, η οποία θεωρήθηκε αγνοούμενη.

Η αστυνομία βγήκε στα ίχνη των αδελφών λίγες ημέρες αργότερα, τα στοιχεία για τη συμμετοχή τους στο έγκλημα συγκεντρώθηκαν χρησιμοποιώντας καταθέσεις μαρτύρων και κάμερες CCTV.

Ο φόνος αναζωπύρωσε τη συζήτηση στη γερμανική κοινωνία σχετικά με τις δολοφονίες τιμής. Πολλοί άνθρωποι θέτουν το ερώτημα – πού και γιατί προκύπτει ένα τέτοιο ανέκκλητο μίσος για τις ευρωπαϊκές αξίες και τον τρόπο ζωής;

Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Εταιρείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Martin Lesentin, είναι βέβαιος ότι η κύρια πτυχή είναι οι πατριαρχικές απόψεις που σχετίζονται με τις παραδόσεις και τη θρησκευτική θέση. Επιπλέον, οι άνδρες, που είχαν πάντα κυρίαρχο ρόλο, αναγκάζονται να ανταγωνίζονται επαγγελματικά τις γυναίκες, ζώντας σε μια ελεύθερη κοινωνία. Η Clara Rigoni, ειδικός από το Ινστιτούτο Max Planck, ερευνήτρια σε εγκληματικές δραστηριότητες, ασφάλεια και δίκαιο, συμφωνεί μαζί του:

“Βασικά αφορά τον έλεγχο της σεξουαλικής ζωής των γυναικών από τους άνδρες. Η σεξουαλική τιμή των γυναικών, την οποία πιστεύουν ότι πρέπει να προστατεύσουν οι οικογένειες. Και δεν είναι μόνο οι μουσουλμανικές οικογένειες”.

Η κα Ρηγόνι πιστεύει ότι οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο είναι θύματα τέτοιων εγκλημάτων. Τέτοιες πατριαρχικές δομές ήταν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε διαφορετικές περιοχές, καλεί σε αυτό το θέμα τη Νοτιοανατολική Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική. Υπάρχουν ακόμη αναγκαστικοί γάμοι εκεί, καθώς και στην περιοχή της Μεσογείου, μερικές φορές παρόμοια πράγματα συμβαίνουν εκεί σήμερα.

Η δολοφονία μιας 34χρονης Αφγανής είναι σύμφωνη με μια άλλη παρόμοια τραγωδία. Το χειμώνα του 2005, ο 23χρονος Khatun Syuryuchi σκοτώθηκε σε στάση λεωφορείου. Σκοτώθηκε από τον αδερφό της για να «προστατεύσει την τιμή της οικογένειας». Το κορίτσι παντρεύτηκε με το ζόρι, αλλά μετά τη γέννηση του γιου της, άφησε την οικογένεια και αποφάσισε να επιστρέψει στο Βερολίνο. Η δολοφονία της που σχετίζεται με την τιμή έγινε ένα από τα πιο έγκλημα της Γερμανίας και προκάλεσε δημόσια κατακραυγή.

Η τρέχουσα συζήτηση σχετικά με τη νεαρή Αφγανή γυναίκα έχει επίσης φτάσει στο πολιτικό επίπεδο. Μια ενεργή συζήτηση για την τρέχουσα πολιτική διεξάγεται την παραμονή των εκλογών στην Bundestag. Ο Kai Wegner, επικεφαλής του παραρτήματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης στο Βερολίνο, λέει:

“Χρειαζόμαστε μια ανοιχτή συζήτηση για την ένταξη που απέτυχε λόγω των αρχαϊκών αξιών που επιμένουν μετά τη μετακίνηση των μεταναστών στη Γερμανία. Νέες γυναίκες με μεταναστευτικό υπόβαθρο γίνονται όλο και περισσότερο θύματα ενδοοικογενειακής βίας”.

Η Franziska Giffey, κορυφαία πολιτικός του Βερολίνου με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, γράφει στο Twitter:

«Συγκλονίστηκα από την τερατώδη δολοφονία μιας νέας γυναίκας και μητέρας. Την έβγαλαν από τη ζωή της λόγω της προσβεβλημένης τιμής της οικογένειας, επειδή έζησε όπως ήθελε.

Η Bettina Jarash, υποψήφια δήμαρχος του Βερολίνου από το Soyuz 90 / Green Party, εξέφρασε επίσης την άποψή της στο Twitter:

“Εάν μια γυναίκα σκοτωθεί μόνο και μόνο επειδή ήθελε να ζήσει την ελεύθερη ζωή της, είναι ένα εφιαλτικό έγκλημα. Πρέπει να τιμωρήσουμε τέτοια εγκλήματα με όλους τους τρόπους που διαθέτει το κράτος δικαίου”.

Αλλά ο πολιτικός από το Κόμμα της Αριστεράς Έλκε Μπρέιτενμπαχ πιστεύει ότι είναι απαράδεκτο να ονομάζονται τέτοια εγκλήματα ως δολοφονίες τιμής, αυτό ασπρίζει τις εγκληματικές πράξεις:

“Wasταν ένα αποτρόπαιο έγκλημα, γι ‘αυτό χρησιμοποιώ τη λέξη γυναικοκτονία. Σημαίνει τη δολοφονία γυναικών λόγω του φύλου τους. Αυτό αφορά πάντα τις πατριαρχικές δομές. Και οι δράστες είναι σύζυγοι, σύντροφοι, αδέρφια, πατέρες και γιοι”.

Η Beatrix von Storch από την αντιπολιτευτική Εναλλακτική για τη Γερμανία αντέδρασε στην άποψη του πολιτικού:

Η αντίδραση του Μπράιτενμπαχ στη «Ισλαμιστική δολοφονία στο Βερολίνο» δείχνει και πάλι ότι «η ιδεολογία ένταξης του Κόμματος της Αριστεράς απέτυχε, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, οι πολιτικοί συμφωνούν σε ένα πράγμα – είναι απαραίτητο να κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν σε μια φιλελεύθερη γερμανική κοινωνία για να καταστήσουμε αδύνατα τέτοια εγκλήματα. Πως? Ο Martin Lesentin, για παράδειγμα, πιστεύει ότι η εκπαίδευση θα βοηθήσει. Απαιτείται ένα μακροπρόθεσμο σύστημα που θα διευκολύνει την ένταξη των μεταναστών στη γερμανική κοινωνία:

“Αυτό είναι σημαντικό γιατί μπορούμε ακόμα να δούμε από το παράδειγμα πολλών μεταναστευτικών κυμάτων σήμερα ότι οι άνθρωποι που ζουν στη Γερμανία στην τρίτη ή τέταρτη γενιά εξακολουθούν να έχουν σεξιστικές συμπεριφορές που μπορούν να οδηγήσουν σε τέτοια εγκλήματα”.

Η Clara Rigoni υποστηρίζει επίσης την άποψή του – παρά τις δυσκολίες, λέει, είναι απαραίτητο να εξαλειφθούν οι πατριαρχικές δομές. Παραθέτει το παράδειγμα της Νορβηγίας, όπου οι μετανάστες παρακολουθούν μαθήματα ένταξης όπου διδάσκονται, μεταξύ άλλων, για τη σεξουαλική ελευθερία των γυναικών.

…



Source link