Οι συμμορίες ανηλίκων είναι ανεξέλεγκτες στην Ελλάδα: τι είναι πραγματικά λάθος

Πολυάριθμες επιθέσεις νεανικών συμμοριών σε συνομήλικούς τους στο Ζωγράφου, τον Βύρωνα, την Κηφισιά, καθώς και σε άλλες περιοχές της Αττικής και μεγάλα αστικά κέντρα δημιουργούν ένα εγκληματικό περιβάλλον στο οποίο καλείται να πολεμήσει η αστυνομία.

Ωστόσο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να επιβραδύνει μια σοβαρή τάση εγκληματικότητας είναι η ελληνική οικογένεια, η οποία, όπως εξήγησε η διάσημη παιδοψυχολόγος Τένια Μακρή, έχει χάσει τη δύναμή της ως μονάδα κοινωνίας.

Σκληρά ένστικτα
Προσπαθώντας να εξηγήσει τι συμβαίνει με εφήβους που συσπειρώνονται και επιτίθενται σε άλλα παιδιά, η κ. Macri είπε: «Αυτά τα παιδιά δείχνουν τα βίαια ένστικτά τους, τα οποία καλλιεργούν κυρίως μέσω του Διαδικτύου, τις επαφές τους με αγνώστους (κυρίως φάσεις) ή την υπερβολική χρήση βίαιων βιντεοπαιχνιδιών (σκοπευτές). “

Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος
Όπως εξήγησε η κ. Macri: «Το κύριο πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά στερούνται επικοινωνίας. Βρίσκουν άλλα παιδιά που μερικές φορές δεν γνωρίζουν και τους κάνουν παρέα. Αυτά είναι παιδιά που θέλουν να ανήκουν σε ένα σύστημα και πιστεύουν ότι θα γίνουν ήρωες εάν καταφύγουν στη βία σε ίση βάση με την υπόλοιπη ομάδα.

Τέτοια παιδιά δεν έχουν στενή οικογένεια και υποστήριξη από συγγενείς, ούτε αρκετά στενή επικοινωνία στην οποία θα μπορούσαν να μιλήσουν ανοιχτά για τα προβλήματά τους και τι τους ανησυχεί, καθώς και να μοιραστούν πώς πέρασε η μέρα. Δεν υπάρχει κανείς που θα τους άκουγε και ταυτόχρονα δεν άρχισε να μαλώνει.

Επομένως, πηγαίνουν «στο δρόμο» και χρησιμοποιούν ένα κινητό τηλέφωνο για να σχηματίσουν το «κοπάδι» τους με αυτό. Η «δίψα» για επικοινωνία και το αίσθημα της δύναμης (ανωτερότητας) μεταφέρεται από gadgets στην πραγματικότητα (ένα 12χρονο αγόρι πήρε πρόσφατα το αυτοκίνητο της μητέρας του και έπεσε πάνω σε έναν αστυνομικό). Υπάρχει μια απώλεια της αίσθησης της πραγματικότητας, η αίσθηση ότι όλα είναι «φτιαγμένα» (υπάρχουν εφεδρικές ζωές, όπως σε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή) ».

Η οικογένεια δεν είναι πλέον αρχή
Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει το πλαίσιο της οικογένειας. Επομένως αυτοί ενωθείτε σε συμμορίεςνα νιώσετε ότι ανήκετε στην ομάδα και ότι έχετε σημασία.

Η κ. Μάκρη προτρέπει τους γονείς: «Ας ακούσουμε, ας ακούσουμε τα παιδιά μας! Ας δώσουμε προσοχή στον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν, αναπτύσσονται, τα χόμπι και τις προοπτικές τους για τη ζωή. Παρατηρήστε το σώμα τους, το βλέμμα, την έκφραση του προσώπου … Δώστε τους ένα χέρι βοήθειας, αν είναι απαραίτητο, αγκαλιάστε τα πιο συχνά, πείτε τους πόσο σημαντικά είναι για εσάς! » Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά δεν θα αναζητήσουν επιβεβαίωση ότι είναι σημαντικά και ισχυρά αλλού …

…



Source link