29.03.2024

Αθηναϊκά Νέα

Νέα από την Ελλάδα

Η Ποντίκα από την Οδησσό, που έγινε προσκόπων στην Ελλάδα

Ο πρώτος Έλληνας αλεξιπτωτιστής που πολεμούσε τους Γερμανούς ως μυστικό πράκτορα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η Σοφία Στεφανίδου, η μεγαλύτερη κόρη του Πόντου γιατρού Φιλοπόμενα Στεφανίδη.

Γεννημένη στην Οδησσό το 1902, η Στεφανίδου μετακόμισε στην Αθήνα το 1907 αφού ο πατέρας της προσφέρθηκε να γίνει γιατρός του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

Ο πατέρας της μπόρεσε να μεταβιβάσει τον πατριωτισμό του στην κόρη του, οπότε, λίγους μήνες πριν από την έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου το 1940, η Στεφανίδου προσφέρθηκε να γίνει μέλος της Νοσηλευτικής Σχολής Αεροπορικής Άμυνας. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, η ίδια στράφηκε στην ελληνική υπηρεσία πληροφοριών. «Θεώρησα καθήκον μου να συνεισφέρω όσο το δυνατόν περισσότερο στον« ιερό αγώνα », θυμάται.

Η Σόνια με τον πατέρα της.

Τον Νοέμβριο του 1940, δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου, έγινε νοσοκόμα στο Νοσοκομείο Ερυθρού Σταυρού Αθηνών. Ωστόσο, μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 1941, μεταφέρθηκε στο μέτωπο.

Μετά τη γερμανική επίθεση στην Ελλάδα, η Στεφανίδα ανέλαβε θέση στο 1ο Νοσοκομείο Άμυνας Ιωαννίνων, όπου συμμετείχε στη θεραπεία των τραυματιών μετά τον βομβαρδισμό της Ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, έγραψε: “Η θέα του αγκιστρωμένου σταυρού στην Ακρόπολη σκότωσε την ψυχή μου.”

Μετά την έναρξη της Γερμανικής κατοχής στην Αθήνα, η Στεφανίδου πραγματοποίησε ταξίδι δέκα εβδομάδων στην Αίγυπτο, όπου εθελοντικά εργάστηκε με τον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό της Μέσης Ανατολής, που αποτελείται από ελληνικές μονάδες που είχαν φύγει στην Αίγυπτο.

Στεφανίδου: από το κομάντο στο κατάσκοπο

Την 1η Ιουνίου 1942, επινοήθηκε για να υπηρετήσει στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο στην Αλεξάνδρεια, αλλά δεν ήταν αρκετό για να εργαστεί ως νοσοκόμα. Επομένως, στις 8 Απριλίου 1943, ζήτησε από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Εμμανουήλ Τσούνδρο, να την στείλει για να υπηρετήσει στο κομάντο. Το αίτημά της έγινε αποδεκτό, και έτσι ο άφοβος Πόντιος έλαβε αναγνώριση και εκπαίδευση στρατού, συμπεριλαμβανομένου του άλματος με αλεξίπτωτο. Οι τελικές της εξετάσεις θεωρήθηκαν ότι είχαν περάσει σε “εξαιρετικά υψηλό επίπεδο”.

Στις 2 Ιουλίου 1943, ο Στεφανίδου αλεξίπτωτο κοντά στη Φλώρινα της Βόρειας Ελλάδας ως μέρος μιας ομάδας μυστικών υπηρεσιών. Μεταμφιεσμένη ως ζητιάνος ή γυναίκα αγρότης, ήταν ελεύθερη να περιπλανηθεί στην περιοχή της Ελλάδας για να συλλέξει πληροφορίες στις οποίες ένας άνδρας αξιωματικός πληροφοριών δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει πρόσβαση.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, όλη η ομάδα των πρακτόρων συνελήφθη από τους Γερμανούς, αλλά η απροσεξία στις πίσω μονάδες τους επέτρεψε να ξεφύγουν. Η Sonya κατέφυγε στην Καλαμπάκα, όπου προσχώρησε σε μια ομάδα μαχητών αντίστασης που επικεντρώθηκαν στη Βρετανία.

Επιστρέφοντας στην Αίγυπτο τον Δεκέμβριο του 1943, η Στεφανίδου έγινε μέλος της νεοσύστατης Ελληνικής Εθελοντικής Μονάδας Μάχης. Αργότερα αναφέρθηκε ότι συμμετείχε σε μια αποστολή στην Κρήτη όπου γνώρισε τον Μανώλη Μπάντουβα, τον αρχηγό του κινήματος αντίστασης στο νησί.

Στο τέλος του ευρωπαϊκού πολέμου, η Στεφανίδου ζήτησε άδεια να ενταχθεί στον αμερικανικό στρατό ως αλεξιπτωτιστής στον Ειρηνικό. Ωστόσο, η αίτησή της απορρίφθηκε.

Μετά τον πόλεμο, η Στεφανίδου εργάστηκε στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Για το υπόλοιπο της ζωής της, έζησε σεμνά, ποτέ δεν προσπαθούσε να αποκτήσει αναγνώριση ή πλούτο, χάρη στα κατορθώματά της κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Πέθανε την άνοιξη του 1990. Εκπληρώνοντας την επιθυμία της, η Στεφανίδα θάφτηκε με στρατιωτική στολή με μετάλλια.





Source link